مقایسه تاب آوری و خودتنظیمی هیجان و راهبردهای مقابله با استرس در دانش آموزان دختر و پسر

هدف از مطالعه حاضر، مقایسه تاب آوری، خودتنظیمی هیجان و راهبردهای مقابله با استرس در دختران و پسران دانش آموز مقطع متوسطه  دوم بود. روش پژوهش، علی- مقایسه ای بود. جامعه آماری تحقیق، شامل کلیه دختران و پسران مقطع متوسطه دوم منطقه 11 شهر تهران در سال تحصیلی 96-97 بودند. حجم نمونه، 210 نفر (105 دختر و 105 پسر) بودند که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای  انتخاب شدند. به این ترتیب از بین مدارس متوسطه دوم دو مدرسه دخترانه و دو مدرسه پسرانه به صورت تصادفی انتخاب گردید و پرسشنامه ها بین دانش آموزان توزیع شد. در این مطالعه از سه پرسشنامه تاب آوری کونور ودیویدسون (CD-RSC)، پرسشنامه خودتنظیمی هیجان (CERQ) و پرسشنامه سبک های مقابله با استرس (CISS) استفاده شد. جهت تحلیل داده ها از آزمون t دو گروه مستقل استفاده شد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که بین نمرات خودتنظیمی در دختران و پسران دانش آموز تفاوت معنادار وجود دارد و در دختران بیشتر از پسران است (005/0 <P). همچنین، در میانگین نمرات سه سبک مقابله ای (مساله مدار، اجتنابی، هیجان مدار) دختران و پسران دانش آموز تفاوت معناداری وجود دارد و در دختران بیشتر از پسران است(005/0 <P).. اما در میانگین نمرات تاب آوری دختران و پسران دانش آموز، تفاوت معناداری مشاهده نشد (005/0 <P).. بنابراین، نتیجه گرفته می شود که هرچند افزایش این سه متغیر در دانش آموزان دختر و پسر ضروری است اما آموزش خودتنظیمی و راهبردهای مقابله با استرس، در دانش آموزان پسر، بیش ازپیش باید موردتوجه قرار بگیرد.