طراحی و تدوین برنامه مداخله روان شناختی خانواده محور: ارزیابی اثربخشی در رضامندی زوجیت والدین شاغل دارای نوجوان

هدف پژوهش حاضر، بررسی میزان اثربخشی برنامه مداخله روان شناختی خانواده محور، در رضامندی زوجیت والدین شاغلی است که فرزند نوجوان دارند.  روش پژوهش بر حسب هدف، کاربردی و بر حسب گرد آوری اطلاعات، شبه آزمایشی طرح دوگروهی ناهمسان با پیش آزمون و پس آزمون،  با گروه گواه است. برای جامعه آماری، 30 نفر از والدین شاغل در یک سازمان دولتی که حداقل دارای یک فرزند 11-16 ساله بودند، با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه مساوی آزمایشی و گواه، تقسیم شدند. گروه آزمایش طی برنامه مداخله روان شناختی 12 جلسه آموزش گروهی، هفته ای یک جلسه و هر جلسه 90 دقیقه قرار گرفت. گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزارهای این پژوهش، پرسش نامه  محقق ساخته ویژگی های جمعیت شناختی، پرسش نامه  محقق ساخته نیازسنجی و مقیاس رضامندی زوجیت افروز (1390) (AMSS) است . تحلیل داده ها نیز به روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره از نوع اندازه گیری های مکرر، انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین گروه های آزمایش و گواه در میزان رضامندی زوجیت، تفاوت معناداری وجود دارد (05/0> P). همچنین برنامه مداخله تدوین شده باعث ارتقای رضامندی زوجیت در تمام خرده مقیاس ها شده و این نتایج در پیگیری سه ماهه نیز پایدار بود.