سیمای وفاق اجتماعی در اندیشه علوی (مورد مطالعه: نهج البلاغه)

وفاق اجتماعی از حیاتی ترین اصول زیست جمعی می باشد که افراد یک جامعه را با افکار و عقاید متفاوت بر سر مجموعه ای از ارزش های مشترک منسجم می سازد. سفارش به اجتماع و دوری از اختلاف از مهم ترین اموری است که امام علی (ع) در سخنان گهربار خویش در نهج البلاغه بدان پرداخته اند. امام همام ریشه بسیاری از مشکلات جوامع ‎‎ بشری را، از هم گسیختگی اجتماع دانسته اند. تحلیل محتوای نهج البلاغه نشان می دهد که ایشان جهت مبارزه با این‎ معضل اجتماعی‎، شیوه‎های استواری را به همراه دارد که عمل به این شیوه‎ها و دستورات‎، باعث استحکام ساختار نظام اجتماعی می باشد. یافته ها نشان می دهد که در نگاه حضرت علی (ع)؛ وفاق اجتماعی یک هدیه الهی است و شکل گیری آن ریشه در الفت قلب ها دارد و بر مبنای اندیشه ی واحد (دین)؛ میثاق واحد (قرآن)؛ حاکم اسلامی (پیامبران، امامان، حاکمان)؛ اعتماد سازی مسوولین؛ افزایش آگاهی و دوری از تفرقه استوار است.