کاربرد آب پنیر بعنوان محیط کشت جهت کشت ریزجلبک دونالیلا سالینا

دونالیلا سالینا یک ریزجلبک دریایی است که حاوی رنگدانه بتاکاروتن، فیکوسیانین، پلی ساکاریدها، آهن و روی می باشد.

در این تحقیق اثر نسبت های مختلف آب پنیر و محیط کشت والنه جهت تولید بیومس دونالیلا سالینا و ارزیابی خصوصیات بیوشیمیایی شامل ترکیبات فنلی کل، فلاونویید کل، قندهای محلول  و فعالیت آنتی اکسیدانی مورد مطالعه قرار گرفت. بدین منظور سه فاکتور شامل غلظت محیط کشت والنه (صفر، 25 و 50 میکرولیتر)، درصد آب پنیر (صفر، 5/2 و 5 درصد) و مدت زمان گرمخانه گذاری (صفر، 7 و 14 روز) در قالب طرحBox-Behnken  با 17 نمونه مورد مطالعه قرار گرفت.

نتایج نشان داد که با افزایش درصد آب پنیر و همچنین محیط کشت والنه، تراکم سلولی و مقدار فلاونویید افزایش یافت، که این افزایش معنی دار بود (05/0<P). نتایج نشان داد که زمان گرمخانه گذاری بر میزان تراکم سلولی، فعالیت آنتی اکسیدانی و قند محلول اثر معنی داری داشت (05/0<P)، به طوری که با افزایش زمان گرمخانه گذاری، تراکم سلولی، فعالیت آنتی اکسیدانی، قند محلول و فلاونویید کاهش یافت. همچنین با افزایش درصد آب پنیر و زمان گرمخانه گذاری مقدار قند محلول در روزهای پایانی گرمخانه گذاری کاهش معنی داری داشت (05/0<P). با افزایش درصد آب پنیر مقدار فنل کل کاهش معنی داری نداشت و مقدار قند محلول ثابت ماند (05/0<P). با افزایش غلظت محیط کشت والنه و زمان گرمخانه گذاری، میزان فعالیت آنتی اکسیدانی و قند محلول کاهش معنی داری داشت (05/0<P). شرایط بهینه در روز 5 گرمخانه گذاری، 5 % آب پنیر و صفر درصد محیط کشت والنه بدست آمد.

بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش، استفاده از آب پنیر بعنوان محیط کشت جهت کشت ریزجلبک دونالیلا سالینا موفقیت آمیز بوده است.