روایی و پایایی مقیاس تاب آوری تحصیلی در دانشجویان کارشناسی دانشگاه های شهر اهواز

با توجه به اهمیت تاب آوری تحصیلی در زندگی تحصیلی دانشجویان، هدف پژوهش حاضر بررسی روایی و پایایی مقیاس تاب آوری تحصیلی در دانشجویان کارشناسی دانشگاه های شهر اهواز بود.

در این پژوهش توصیفی از نوع روان سنجی ابزار، تعداد 306 دانشجوی کارشناسی دانشگاه های شهر اهواز (علوم پزشکی جندی شاپور، شهید چمران اهواز، آزاد اسلامی) در سال تحصیلی 1399-1398 به شیوه نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند و به مقیاس تاب آوری تحصیلی کسیدی و مقیاس اشتیاق تحصیلی فردریکز و همکاران پاسخ دادند. پایایی با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ، روایی همگرا با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و روایی سازه با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی محاسبه شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزارهای SPSS-23 و AMOS-21 تحلیل شدند.

تحلیل عاملی تاییدی نشان داد که شاخص X2/df برای ساختار سه عاملی، 89/1 است و شاخص های برازندگی مدل رضایت بخش و قابل قبول بودند. پایایی برحسب ضریب آلفای کرونباخ برای تاب آوری تحصیلی 85/0 گزارش شد (پشتکار= 75/0، تامل و کمک طلبی انطباقی= 76/0، عاطفه منفی و پاسخ هیجانی= 78/0). همچنین بین تاب آوری تحصیلی و اشتیاق تحصیلی همبستگی مثبت و معنی دار وجود دارد و روایی همگرا تایید می شود (35/0=r).

بر اساس نتایج تحقیق حاضر، مقیاس تاب آوری تحصیلی ابزاری مناسب با خصوصیات روان سنجی قابل قبول برای سنجش تاب آوری تحصیلی در دانشجویان ایرانی است و می توان دانشجویانی که از تاب آوری تحصیلی پایین تری برخوردار هستند را تشخیص داد و اقدامات روانشناختی مناسب برای آن ها اتخاذ شود.