مقایسه اثر داروهای لتروزول و رالوکسیفن بر سلول های استرومای آندومتر انسانی در محیط کشت

لتروزول و رالوکسیفن از داروهای مورد استفاده در بیماری های تولید مثل زنانه می باشند که هر یک دارای خواص و عوارض اختصاصی هستند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر داروی لتروزول و رالوکسیفن بر سلول های استرومای آندومتر انسانی در محیط کشت انجام شد.

این مطالعه آزمایشگاهی در سال 1398، بر 16 نمونه بیوپسی آندومتر زنان دارای سیکل های قاعدگی نرمال و در فاز ترشحی انجام شد. هر بیوپسی پس از خرد کردن، تحت اثر آنزیم کلاژناز I قرار گرفت. سلول های استروما با استفاده از صافی های سلولی 70 و 40 میکرونی و لایه گذاری بر فیکول جدا و با رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی (آنتی ویمنتین) تایید شدند. سلول های حاصل از هر بیوپسی به گروه های کنترل و لتروزول و یا گروه های کنترل و رالوکسیفن تقسیم شدند. در پایان دوره کشت (15 روز)، سلول ها از نظر قابلیت زیست و مورفولوژی بررسی شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده آزمون آماری آنووای یک طرفه و تست توکی انجام شد.

تعداد سلول ها در گروه های کنترل و لتروزول 1/0، 1 و 10 میکرومولار به ترتیب 7/14، 8/7، 6/5 و 2/4 در 104 و در گروه های کنترل و رالوکسیفن 1/0، 1 و 10 میکرومولار به ترتیب 8/21، 9/12، 1/9، 3 در 104 بود و اختلاف آنها معنی دار بود (05/0p<). نمره تغییرات مورفولوژی در گروه های کنترل و لتروزول به ترتیب 86/3، 38/3، 68/2 و 08/2 و در گروه های کنترل و رالوکسیفن به ترتیب 98/3، 77/3، 72/3 و 18/1 بود که اختلاف معنی داری داشتند (05/0p<). اثر لتروزول و رالوکسیفن بر قابلیت زیست و مورفولوژی سلول های استرومای آندومتر متفاوت بود.

لتروزول و رالوکسیفن اثر ضدتکثیری وابسته به دوز بر سلول های استرومای آندومتر انسانی در محیط کشت دارند و اثر رالوکسیفن شدیدتر از لتروزول است.