مقایسه اثر سه نوع رژیم غذایی پر چربی، پر پروتئین و کم کالری بر بیان ژن های Klotho و TGF-β در کبد و سرم خون موش های صحرایی نر پیر نژاد ویستار

رژیم های غذایی نقش مهمی در سلامت انسان و جلوگیری از فرایند پیری دارد. بررسی حاضر میزان پروتئین ضد پیری Klotho  را در سرم  خون و بیان ژن Klotho  و سطح پروتئین های TGF-β (Transforming growth factor-β) و PDGF (Platelet-derived growth factor) را در کبد موش های پیر درمان شده با رژیم های غذایی متفاوت (پر چربی، پرپروتئین، کم کالری، پرپروتئین- کم کالری) نشان می دهد.

 بیست و پنج عدد موش 20 ماهه نژاد ویستار به 5 گروه کنترل پیر (دریافت کننده غذای نرمال)، گروه دریافت کننده غذای پر چربی، پرپروتئین، کم کالری و پرپروتئین- کم کالری تقسیم شدند، همچنین یک گروه موش های جوان 6 ماهه هم به عنوان گروه کنترل بالغ در نظر گرفته شد. موش ها به مدت 10 هفته با رژیم های غذایی درمان شدند. سطح سرمی پروتئینKlotho  و بیان ژن  Klotho به وسیله روش Real-time PCR و سطح پروتئین های TGF-β و  PDGF در کبد به وسیله کیت های مخصوص الایزا اندازه گیری شد.

 مقدار پروتئینKlotho  در سرم و بیان ژن آن در کبد موش های درمان شده با رژیم غذایی پر پروتئین و رژیم کم کالری نسبت به گروه موش های پیر نرمال  افزایش پیدا کرده بود (000/0=P). میزان فاکتورهای کبدی TGFβ و PDGF در رژیم غذایی پر پروتئین و رژیم کم کالری نسبت به موش های نرمال پیر افزایش معنی داری پیدا کرده است (000/0=P).

بررسی حاضر نشان داد که رژیم های غذایی مختلف در افراد مسن بسیار مهم و تعیین کننده می باشد. به طور کلی رژیم کالری محدود با پروتئین زیاد اثرات مفیدتری نسبت به رژیم های بررسی شده دیگر، بر روی فاکتور ضد پیری دارد. همچنین این رژیم ها می توانند عملکرد کبد را تحت تاثیر قرار داده و فاکتور های حفاظتی را در آن زیاد کنند. مطالعات آتی نیازمند استفاده از مهار کننده های ژن Klotho می باشد تا اثرات مستقیم این ژن را در پیری مورد بررسی قرار دهد.