مروری بر سیاست ها و برنامه های مرتبط با کاهش کمبود ویتامین A در جهان
یکی از مشکلات مهم سلامت در بسیاری از کشورهای جهان، کمبود ویتامین A می باشد که باعث عوارض جدی در کودکان شده است. در سراسر جهان، حدود 8/2 میلیون کودک 6-4 ساله، تحت تاثیر علایم بالینی کمبود ویتامین A قرار دارند. بر اساس مطالعات انجام شده، در ایران نیز در برخی از استان های کشور، شیوع کمبود این ویتامین افزایش یافته که بهبود آن، تدوین و اجرای سیاست های مبتنی بر شواهد علمی در سطح تولیت نظام سلامت را می طلبد. پژوهش حاضر در همین جهت در قالب مرور دامنه (Scoping Review) به بررسی سیاست ها و تجربیات سایر کشور ها، اثربخشی، نقاط ضعف و قوت، مزیت ها و محدودیت های هر یک می پردازد. یافته های حاصل از این بررسی نشان می دهند که به صورت کلی برنامه ها و سیاست های مرتبط با کمبود ویتامین A را می توان در چهار دسته طبقه بندی نمود: مکمل یاری، غنی سازی مواد غذایی، تغییرات رژیم غذایی و مداخلات بهداشتی. با در نظر گرفتن اثربخشی و نقاط قوت برنامه ها (مانند سریع اثر بودن مکمل یاری، پایداری تغییرات رژیم غذایی یا غنی سازی) و ضعف (مانند وابسته بودن به منابع خارجی در مکمل یاری یا هزینه های بالای غنی سازی و مقاومت محلی در تغییرات رژیم غذایی)، بهترین رویکرد کاهش کمبود ویتامین A، به کارگیری ترکیبی از مداخلات است و در تدوین و اجرای آن باید به بافتار جامعه، جلب حمایت ذی نفعان، پایش و ارزشیابی فرآیند و نتیجه برنامه توجه گردد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.