پیوند کلیه و هیپریوریسمی

اثرات سوء هیپریوریسمی بر روی عملکرد کلیه حایز اهمیت است. بیماران با سابقه پیوند کلیه در خطر هیپریوریسمی و عوارض ناشی از آن قرار دارند. شناسایی و کنترل عوامل موثر در ایجاد هیپریوریسمی در این بیماران می تواند مفید باشد و نیاز به مصرف داروهای کاهنده اسید اوریک را مرتفع نماید. هدف از این مطالعه تعیین شیوع هیپریوریسمی و عوامل مرتبط با آن در بیماران پیوند کلیه می باشد.

مطالعه حاضر یک تحقیق مقطعی-تحلیلی بوده که بر روی بیماران پیوند کلیه بالای هجده سال مراجعه کننده به کلینیک مهدیه کرمانشاه درسال 1398 انجام شده است. نمونه گیری به صورت غیراحتمالی و در دسترس بود.

 این مطالعه با حضور 165 بیمار پیوند کلیه انجام شد. شیوع هیپریوریسمی در این مطالعه 8/58 درصد بود. بیماران هیپریوریسمیک، میزان فیلتراسیون گلومرولی (GFR) کمتر و پروتیینوری بیشتری داشتند (P<0.05). سطوح بالای اوریک اسید با جنسیت مرد، مصرف داروهای دیورتیک و مصرف داروهای ایمنوساپرسیو خصوصا سیکلوسپورین ارتباط معناداری داشت (P<0.05).

در این مطالعه، هیپریوریسمی در بیماران پیوند کلیه شیوع بالایی داشت و بیماران هیپریوریسمیک عملکرد کلیوی ضعیف تری داشتند. به نظر می رسد تشخیص به موقع هیپریوریسمی و انجام اقداماتی نظیر کاهش مصرف دیورتیک و انتخاب داروهای ایمنوساپرسیو با اثرات هیپریوریسمیک کمتر، نیاز به تجویز داروهای کاهنده اسید اوریک را کاسته و می تواند عملکرد و طول عمر کلیه پیوندی را بهبود ببخشد.