تحلیل نگاه چینی به انتخابات 2020 آمریکا؛ انتظار نشستن دو پادشاه در یک اقلیم!

دو رویکرد مثبت و منفی در نگاه چینیان به آینده مناسبات چین و آمریکا وجود دارد. حامیان رویکرد مثبت به آتیه روابط چین با آمریکا بر این باورند که ایالات متحده پس از انتخابات این کشور، ضمن حفظ سطح فعلی چالش ها با پکن، با علم به این نکته که «تشدید چالش به سود واشنگتن نخواهد بود» از لغزش «چالش های سنتی» با چین به «دام تنش های دامنه دار» پیشگیری خواهد نمود. از سوی دیگر سردمداران رویکرد منفی به آینده مناسبات این کشور با آمریکا با استناد به اعلام کشورشان به عنوان «تهدیدی استراتژیک» از سوی مقامات و نهادهای رسمی آمریکایی، معتقدند با آغاز افول نگاه «رقابت محور» بین چین و آمریکا در واشنگتن، رویکرد «خصومت محور» جایگزین آن خواهد شد.
هر دو نگاه یادشده چه مثبت و چه منفی، در بعد کلان، نسبت به نتیجه انتخابات آتی آمریکا نگاهی خنثی داشته و بر این باورند که به رغم تفاوت های بایدن و ترامپ در تاکتیک های ضد چینی، استراتژی کلان ایالات متحده در قبال چین درجایی غیر از کاخ سفید طراحی و تدوین شده و فارغ از نوع اجرای این سیاست ها، ورود به بازی دوگانه بایدن و ترامپ، جذابیتی برای پکن ندارد.
می توان در باب جمع بندی نگاه چینیان به آمریکای پسا انتخابات چنین گفت که چین به این نتیجه رسیده که با توجه به نهایی شدن جهت گیری بنیادین واشنگتن در قبال «تهدید چین» نتیجه انتخابات آتی آمریکا هر چه که باشد، رابطه چین و آمریکا دیگر به دوران پیش از ترامپ بازنخواهد گشت. این جمع بندی از دو ریشه آب می خورد، نخست استراتژی آمریکا در قبال چین و دیگر عزم راسخ چین بر تداوم حرکت در مسیر توسعه و گسترش بازوهای خود در نظام بین الملل.
امروز جمهوری خلق چین در عین آگاهی از آنچه که «چرخش بزرگ آمریکا» در قبال خود توصیف می کند، هیچ تمایلی به تقابل مستقیم و رویارویی صریح با ایالات متحده ندارد. این عدم تمایل چین به درگیری جدی با آمریکا نتیجه دو عامل است: نخست، استراتژی کلان حزب کمونیست چین برای حضور در جامعه جهانی و دیگر ظرفیت های فعلی این کشور و البته عدم توانایی برای رویارویی همه جانبه با آمریکا در مقطع کنونی. موضع امروز چین در جمع بندی بازی برد برد با آمریکا حداقل تا میان مدت موضعی صادقانه است و پکن به صراحت اعلام کرده که هیچ ابایی از سودجویی آمریکایی ها چه در جغرافیای اطراف خود و چه در محیط بین المللی ندارد، اما شرط او برای پذیرش سودجویی آمریکا، به تعبیر سعدی شیرازی «گنجاندن چند پادشاه در یک اقلیم» است.