سنجش تاب آوری شهر در برابر زلزله با مدل پرومته، نمونه موردی: منطقه یک شهرداری تهران
زلزله به عنوان یکی از فاجعه بارترین و مخربترین انواع مخاطرات طبیعی دارای اشکال بزرگ و پیشبینی ناپذیر میباشد. لذا، نمیتوان از پیامدهای آن جلوگیری کرد. در مقابل این وضعیت، راهبردهای سازمانهای بین المللی برای کاهش بالیا، ایجاد جوامع تابآور در برابر زلزله است که این امر نیازمند ارزیابی میزان تابآوری شهر در برابر زلزله و برنامه ریزی اصولی در راستای تاب آور نمودن آن میباشد. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف ارزیابی و سنجش میزان تابآوری نواحی دهگانه منطقه یک شهرداری تهران در برابر زلزله صورت گرفته شده است. در این مقاله، روش پژوهش توصیفی- تحلیلی از نوع کاربردی است.همچنین، برای سنجش تابآوری نواحی منطقه یک تهران از ده معیار اصلی در قالب 42 زیر معیار استفاده شده است که برای تعیین اهمیت نسبی معیارهای مورد پژوهش از فرآیند تحلیل شبکهای تجزیه و تحلیل داده ها و تعیین میزان تابآوری نواحی در برابر زلزله از مدل پرومته و گایا بهره برده شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان میدهد که نواحی 2 ،7 و 8 از تابآوری زیاد، نواحی 3 و 4 از تاب آوری متوسط، ناحیه 10 از تابآوری کم و نواحی 1 ،5 ،6 و 9 از تابآوری خیلی کم در برابر زلزله برخوردار میباشند. به طورکلی میتوان از نتایج پژوهش چنین استنباط نمود که نواحی که در غرب منطقه یک شهر تهران قرار گرفته اند از تابآوری زیادی و نواحی که در قسمت مرکزی و به ویژه در شرق منطقه یک واقع شدند از تابآوری کمی در برابر زلزله برخوردار میباشند
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.