ارائه مدلی نوین برای توزیع بودجه برمبنای مدیریت ترافیک شهری (مطالعه موردی: شهرستان بیرجند)

یکی از راهکارهایی که می تواند بر ایجاد نظام مدیریت پایدار شهری و کاهش تبعات ترافیکی نقش اساسی داشته باشد، ایجاد سامانه ی توزیع بودجه و بهینه سازی آن بر اساس الگوهای اثبات شده است تا علاوه بر اینکه از اتلاف انرژی هم در ابعاد انسانی و فنی جلوگیری شود، زمینه-ی روان سازی بار ترافیکی با کمترین هزینه، تسهیل گردد. ارایه ی مدل بهینه از توزیع بودجه می تواند از دو جنبه ی کمی و کیفی ایجاد و تثبیت گردد. در جنبه ی کمی، تمرکز بر مناطق شهری و در جنبه ی کیفی تاکید بر شیوه ی بهینه سازی تخصیص بودجه به مولفه های نیازسنجی مدیریت حمل و نقل است که طیف وسیعی از ماهیت خدمات تا قیمت و انعطاف پذیری سازمان ها در ارایه ی خدمات به شهروندان را شامل می شود. هدف از انجام پژوهش، ارایه ی رویکردی از بهینه سازی خطی در قالب مدل ماتریسی اصلاح کیفی بودجه ی حمل و نقل و ترافیک شهری بیرجند است که دارای مزایای سادگی، انعطاف پذیری، دقت و سرعت در استفاده بوده و نیز فرایندهای پویای بین زمانی را پوشش می دهد. روش انجام تحقیق مبتنی بر ادغام شیوه تکنیک دلفی (که با استفاده از این روش، نظرکارشناسان از طریق پرسشنامه ای که متمرکز بر شش بعد ماهیت خدمات، کیفیت خدمات، زمان ارایه ی خدمات، قیمت خدمات، انعطاف پذیری در خدمات است جمع آوری گردیده) با روش سلسله مراتبی که برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه در حجم نمونه ی 30 نفری از کارشناسان استفاده شده است و سهم هر یک از ابعاد شش گانه ی فوق الذکر در بازه ی زمانی معین از کل بودجه معین شده و با تکسونومی عددی مورد وزن دهی قرار گرفته و سازگاری آن سنجیده می شود. یافته های پژوهش حاکی از این است که مدل کنونی تخصیص بودجه در مدیریت ترافیک و حمل و نقل شهری بیرجند بهینه نبوده و نیاز به بازنگری جدی دارد. بیشترین فاصله از شرایط ایده آل در تخصیص بودجه را انعطاف پذیری در ارایه ی خدمات و سپس بودجه ای است که مصروف زمان ارایه ی خدمات به شهروندان می گردد. نتایج بدست آمده حاکی از این است که مدل کنونی بودجه در برخی مولفه های مدیریت ترافیک و حمل و نقل شهری نیاز به بازنگری جدی دارد.