ارزیابی تاثیر سطوح مختلف استحصال نزولات جوی در تامین آب آبیاری درختان پسته

از آنجایی که بیشترین آب مصرفی مربوط به بخش کشاورزی است، منابع آب قابل دسترس به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک عامل اصلی محدود کننده تولیدات کشاورزی است. لذا، در صورت استحصال نزولات جوی و اعمال مدیریت صحیح آن، می توان بخشی از کمبود منابع آب در مناطق یاد شده را جبران کرد. هدف پژوهش حاضر، انتخاب مناسب ترین سطوح مختلف استحصال نزولات جوی بر اساس سامانه تصمیم گیری چند معیاره به روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP) و بررسی کارایی آن در تامین آب مورد نیاز باغات پسته بوده است. نتایج تحلیل AHP نشان داد، معیار اثرات زیست محیطی با وزن 0.342 و معیار ماندگاری با وزن 0.284 به ترتیب بیشترین میزان تاثیرگذاری موثرترین معیار در انتخاب بهترین سطح آبگیر بودند. سرانجام، سامانه آبگیر با سطح عایق ژیوممبران با وزن 0.371، به عنوان مناسب ترین سطح آبگیر انتخاب شده، سامانه های آبگیر با سطوح عایق پلاستیک و ایزوگام به ترتیب با وزن 0.350 و 0.279 در اولویت های بعدی قرار گرفتند. همچنین، نتایج حاصله نشان داد که از سطح آبگیر در مساحت 800 متر مربع و بارش متوسط سالانه 300 میلی متر، پتانسیل استحصال 200 متر مکعب آب در سال وجود دارد. با این حجم آب استحصالی و انتخاب روش آبیاری قطره ای همراه با فیلتر سنگریزه ای، آب آبیاری سالانه 200 درخت پسته بارور در طول یک فصل زراعی تامین خواهد شد. بنابراین، با  استحصال نزولات جوی بخشی از آب مورد نیاز باغات در مناطق خشک و نیمه خشک تامین شده و ضمن حفظ پایداری تولید و افزایش درآمد باغداران، از فشار مضاعف بر منابع آب سطحی و زیرزمینی نیز کاسته خواهد شد.