بررسی اثر ماسه بادی بر افزایش رطوبت در منطقه ریشه با استفاده از دو روش آبیاری

فرسایش خاک چالش مهم مناطق خشک و نیمه خشک است که باعث کاهش محصول و هدر رفت خاک می شود. عدم بهره برداری مناسب از عرصه های طبیعی سبب ایجاد فرسایش شده است. این پژوهش در شمال سیستان انجام گرفت و هدف از اجرای آن شناسایی تاثیر ماسه بادی بر افزایش رطوبت در منطقه ریشه بوده است. برای اجرای پژوهش، سه نمونه خاک از عمق صفر تا 50 سانتی متری برداشته شد و ویژگی های اسیدیته، شوری، کربن، مجموع کلسیم و منیزیم، پتاسیم قابل جذب، سدیم قابل جذب، سدیم محلول، فسفر قابل جذب، مجموع کاتیون ها و بافت خاک آزمایش شدند. این پژوهش دارای هشت تیمار شامل نهال، خاک و آبیاری بود که به صورت اسپلیت اسپلیت-پلات در سه تکرار به مدت دو سال انجام شد. در تیمار ماسه بادی بعد از کاشت نهال در هر چاله، یک لایه 20 سانتی متری ماسه بادی روی خاک ریخته شد. در این آزمایش رطوبت خاک به طور ماهانه و رشد گیاه در فصول رشد اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با استفاده از نرم افزار MSTAT صورت گرفت. یافته ها نشان دادند که مقدار رطوبت در تیمارهای همراه ماسه بادی نسبت به سایر تیمارها 28 درصد بیشتر و از لحاظ آماری در سطح 0.01 تفاوت معنی دار بین میانگین آن ها وجود دارد. تجزیه و تحلیل آماری روی اهمیت روش های به کار گرفته برای رطوبت نشان داد که ماسه بادی به همراه آبیاری زیر سطحی نهال توت در طبقه A و سایر تیمارها در طبقه B قرار داشتند. همچنین اندازه گیری ارتفاع، تاج پوشش، قطر و تعداد شاخه نشان داد که نهال های تیمار همراه با لایه شنی توت با روش آبیاری زیر سطحی رشد مناسب تری نسبت به دیگر تیمارها داشت و از لحاظ آماری نیز در سطح 0.01 اختلاف معنی داری بین آن ها مشاهده شد. نتیجه گیری می شود، ماسه بادی باعث قطع صعود کاپیلاریته، تقلیل تبخیر خاک، افزایش رطوبت در منطقه ریشه و باعث حفاظت از آب و خاک می شود.