تاثیر هشت هفته تمرین هوازی فزاینده همراه با مصرف کپسایسین بر تغییرات بیان ژن PGC-1α و UCP-1 بافت چربی احشایی رت های ویستار چاق شده با رژیم

 کاهش فعالیت بدنی همراه با رژیم های غذایی پرچرب (HFD) باعث چاقی می شود. تحقیقات اخیر نشان می دهد که تغییر بافت چربی سفید (WAT) به قهوه ای باعث افزایش هزینه انرژی برای مقابله با چاقی می شود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرین هوازی فزاینده و کپسایسین بر بیان ژن گیرنده فعال کننده تکثیر پراکسیزوم -آلفا (PGC-1α) و پروتئین جفت نشده-1 (UCP-1) در موش های تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب است.

 40 سر موش صحرایی نر ویستار 5 هفته ای به مدت 8 هفته با رژیم غذایی نرمال (ND) (n=8) و (HFD) (n=32) تغذیه شدند. بعد از هشت هفته موش ها به 5 گروه: ND، HFD، رژیم غذایی پرچرب-تمرین (HFDT)، رژیم غذایی پرچرب-کپسایسین (HFDCap) و رژیم غذایی پرچرب-تمرین-کپسایسین (HFDTCap) تقسیم شدند. گروه های تمرین به مدت هشت هفته برنامه دویدن هوازی فزاینده را روی تردمیل انجام دادند. کپسایسین (mg/kg/day 4) یک بار در روز به صورت محلول با سالین با گاواژ خورانده شد. سطوح بیان ژنی PGC-1α و UCP-1 در VAT به روش Real-time PCR اندازه گیری شد.

نتایج پژوهش حاضر نشان دهنده کاهش بیان PGC-1α و UCP-1 در گروه HFD نسبت به گروه ND بود. همچنین میزان بیان PGC-1α و  UCP-1در گروه های HFDT، HFDCap و HFDTCap نسبت به HFD افزایش معنی داری داشت. میزان بیان PGC-1α و UCP-1 در HFDTCap نیز نسبت به گروه های HFDT و HFDCap افزایش معنی داری داشت.

احتمالا هشت هفته تمرین فزاینده همراه با مصرف کپسایسین با افزایش بیان PGC-1α و UCP-1 بر مسیر قهوه ای شدن بافت چربی احشایی موش های HFD موثر است.