بررسی شیمیایی سفال های عصر مفرغ و آهن تپه سگزآباد

سفال یکی از شواهد فرهنگی است که تحولات آن در اعصار مختلف از شاخص های مهم باستان شناختی به شمار می رود. سفال را می توان از منظر های مختلفی مورد بررسی قرار داد ویژگی های ظاهری نظیر فرم، شکل، رنگ، تزیینات از یک سو و تکنولوژی تولید سفال از سوی دیگر با گذر زمان متحول شده است. در این پژوهش با مطالعه تکنولوژیکی سفال های به دست آمده از کاوش سال 1387 تپه سگزآباد دشت قزوین که یکی از محدود مناطق استقراری کاوش شده در فلات مرکزی ایران است، چگونگی دوره گذر از عصر مفرغ به عصرآهن مورد بررسی قرارگرفته است. در این بررسی برای تعیین ترکیب شیمیایی سفال ها، تجزیه عنصری یک مجموعه سفال که شامل سفال های شاخص هر دوره است با استفاده از روش آنالیز عنصری ICP و مقایسه آماری داده های حاصل از اندازه گیری 40 عنصر که شامل عناصر اصلی، عناصر جزیی و عناصر کمیاب است میزان همبستگی یا عدم همبستگی این سفال ها تعیین گردید. مقایسه نتایج به دست آمده از تحلیل سفال ها نشان می دهد که کلیه سفال ها تولید محلی بوده و از خاک همان منطقه در اعصار مختلف برای ساخت سفال استفاده شده است و به نظر می رسد که گذار از تولید سفال های عصر مفرغ و آهن ناشی از تغییرات تکنولوژیکی است تا تولید سفالی با ترکیبات خاک جدید و می توان اذعان داشت تکنولوژی سفال گری در این دو دوره از سازماندهی خاصی برخوردار بوده و از تولید خانگی فراتر رفته است.