بررسی تغییرات هدررفت خاک زیرقشری با کاربرد نانورس محلول و زغال زیستی در مقیاس کرت

امروزه با توجه به اینکه مقدار زیادی خاک از سطح حوزه های آبخیز توسط عوامل فرسایشی از دسترس خارج می گردد، کاربرد روش های مدیریتی برای مهار هدررفت خاک لازم است. در شرایطی که امکان استقرار پوشش گیاهی وجود ندارد استفاده از اصلاح کننده های خاک می تواند در کنترل هدررفت خاک مفید باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تغییرات هدررفت خاک و غلظت رسوب با استفاده از نانورس محلول مونت موریلونیت با مقادیر سه، شش و نه گرم بر مترمربع و زغال زیستی با مقدار 160 گرم بر مترمربع روی خاک شنی-لومی انجام شد. آزمایش ها تحت شرایط آزمایشگاهی با استفاده از شبیه ساز باران با شدت 40 میلی متر بر ساعت در دانشگاه تربیت مدرس انجام شدند. نتایج نشان داد که نانورس محلول با مقدار نه گرم در مترمربع و زغال زیستی اثرات بیش تری بر تغییرات هدررفت خاک داشتند. تیمار موفق تر نانورس محلول توانست مولفه های هدر رفت خاک سطحی، غلظت رسوب سطحی، هدر رفت خاک زیرقشری و غلظت رسوب زیرقشری را به ترتیب 17/ 89، 41/ 87، 64/ 13 و 31/ 87 درصد کاهش دهد. هم چنین زغال زیستی توانست مولفه های هدر رفت خاک سطحی، غلظت رسوب سطحی، هدر رفت خاک زیرقشری و غلظت رسوب زیرقشری را با مقادیر به ترتیب 27/ 85، 64/ 63، 20/ 45 و 88/ 92 درصد کاهش دهد.