مدل ساختاری روابط بین قدردانی، کیفیت ارتباط زناشویی و رضایت زناشویی در معلمان شهر سبزوار

تمرکز غالب پیشینه پژوهشی درباره ازدواج، بر روی فرایندهایی است که آن را تضعبف کرده و متجر به آشفتگی در رابطه می شوند. در مقابل، به عوامل مثبتی که به غنی سازی روابط کمک می کنند کمتر توجه شده است. قدردانی یکی از این عوامل مثبت است که نقش آن و به ویژه مکانیسم هایی که آن را به رضایت زناشویی پیوند می دهند، مورد بررسی واقع نشده است. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی مدل ساختاری روابط بین قدردانی، کیفیت ارتباط زناشویی و رضایت زناشویی انجام شد.

طرح پژوهش همبستگی از طریق مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری کلیه معلمان زن شهر سبزوار در سال 1396 بودند که از بین آنها 241 نفر به عنوان نمونه پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ، پرسشنامه قدردانی و پرسشنامه کیفیت ادراک شده ابعاد ارتباط زناشویی جمع آوری شد.

ارزیابی برازندگی مدل، روابط مستقیم و واسطه ای با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری (SEM) و از طریق نرم افزار های AMOS-24 و SPSS-24 انجام گرفت. نتایج نشان داد مدل با انجام برخی اصلاحات برازش مطلوبی با داده ها دارد. همچنین، نتایج نشان داد قدردانی علاوه بر رابطه مستقیم با رضایت زناشویی، از طریق افزایش کیفیت ارتباط زناشویی به صورت غیرمستقیم نیز رضایت زناشویی را افزایش می دهد (05/0p).

نتیجه گیری:

 قدردانی به صورت مستقیم و همچنین غیرمستقیم از طریق افزایش کیفیت ارتباط زناشویی، با افزایش رضایت زناشویی همراه است. این مطالعه به درک بهتر فرایندهای مثبتی که زوجین را در مقابل نارضایتی زناشویی
حفظ میکنند، کمک میکند و متخصصان میتوانند از نتایج آن به منظور حفظ و دستیابی به رضایت زناشویی استفاده کنند.