بررسی ارتباط خودکارآمدی بالینی و انگیزه پیشرفت تحصیلی در دانشجویان رشته پرستاری
خودکارآمدی و انگیزه پیشرفت تحصیلی دو عامل کلیدی در فرآیند آموزش بالینی پرستاری به شمار می روند. این پژوهش با هدف تعیین ارتباط بین خودکارآمدی بالینی و انگیزه پیشرفت تحصیلی در دانشجویان رشته پرستاری دانشکده های شرق گیلان انجام شد.
این مطالعه توصیفی- همبستگی درسال 1396 بر روی 105 نفر از دانشجویان سال چهارم رشته پرستاری دانشکده های پرستاری شرق گیلان انجام شد. روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای بود. ابزار گردآوری داده ها، فرم مشخصات فردی، پرسشنامه های خودکارآمدی بالینی و انگیزه پیشرفت تحصیلی مک اینرنی بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های ضریب همبستگی اسپیرمن، آنالیز واریانس، t-test، کای اسکویر، یو من ویتنی از طریق نرم افزار SPSS درسطح معنی داری 0/05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج نشان داد 67 نفر از دانشجویان رشته پرستاری (63/8 درصد) دارای خودکارآمدی در سطح بالا بودند و میانگین نمره خودکارآمدی بالینی 15/48±115/56 و انگیزه پیشرفت تحصیلی 28/05±108/30 بود. بین سطح خودکارآمدی بالینی دانشجویان رشته پرستاری و انگیزه پیشرفت تحصیلی آنان رابطه معنی دار و مثبت وجود دارد (0/02=p و 0/21=r). بین سطح خودکارآمدی بالینی با متغیرهای محل سکونت (F=5/2 p=0/007) و محل تحصیل(Z=3/9 p=0/002) رابطه معنی دار وجود داشت و هم چنین بین علاقه به رشته پرستاری و انگیزه پیشرفت تحصیلی رابطه معنی دار (Z=1/99 p=0/04) مشاهده شد.
طبق نتایج پژوهش، دانشجویان رشته پرستاری از خودکارآمدی بالا و انگیزه پیشرفت تحصیلی متوسطی برخوردار و انگیزه پیشرفت تحصیلی نیز با خودکارآمدی بالینی در ارتباط بود. همچنین بین انگیزه پیشرفت و علاقه به رشته پرستاری ارتباط وجوداشت. لذا شناسایی و بکارگیری راهکارهای موثر جهت افزایش علاقه، انگیزه پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی دانشجویان رشته پرستاری توصیه می گردد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.