بررسی نقش واحدهای مشاوره و مددکاری اجتماعی کلانتری ها در ارتقاء سرمایه اجتماعی پلیس (مورد مطالعه: کلانتری های شهر مشهد)

پلیس با الهام از سیاست های گذشته و در اجرای وظیفه قانونی مبنی بر میانجی گری، اقدام هایی درخصوص حل وفصل پدیده مجرمانه بین اصحاب دعوا به عمل می آورد که دوایر مشاوره و مددکاری اجتماعی این نقش را بر عهده دارد. بنابراین، تحقیق حاضر، با هدف بررسی نقش واحدهای مشاوره و مددکاری اجتماعی کلانتری های مشهد به عنوان نقش واسطه گر در افزایش سرمایه اجتماعی ناجا نگاشته شده است.

روش شناسی:

 تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی؛ به لحاظ ژرفایی، پهنانگر و از نظر اجرا و کنترل شرایط تحقیق، یک بررسی پیمایشی و با استفاده از ابزار اندازه گیری پرسشنامه می باشد. با توجه به موضوع، تحقیق حاضر دارای دو جامعه آماری متفاوت می باشد؛ جامعه آماری اول را کارشناسان واحدهای مشاوره و مددکاری اجتماعی کلانتری های شهر مشهد مقدس، به منظور تعیین عملکرد سازمانی تا رسیدن به اشباع نظری (30نفر) و جامعه آماری دوم را نیز، مراجعین واحدهای مشاوره و مددکاری اجتماعی کلانتری های شهر مشهد مقدس که در این مرحله حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان 162 نفر تعیین شده را تشکیل می دهند. شیوه نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای، از 4 سرکلانتری، تعداد 8 کلانتری به صورت تصادفی انتخاب و داده ها جمع آوری شده است.

یافته ها:

 یافته های تحقیق، حاکی از وجود روابط معنی دار بین متغیرهای ارایه شده در فرضیات تحقیق می باشد. بنابراین، بین متغیرهای مستقل عملکرد واحدهای مشاوره و مددکاری اجتماعی کلانتری، میزان بهره مندی از خدمات و رضایت مندی از خدمات مراجعین با متغیر وابسته تحقیق، سرمایه اجتماعی پلیس، رابطه معنی دار وجود دارد.

نتیجه گیری: 

نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که متغیرهای باقی مانده در مدل رگرسیونی، شامل متغیرهای عملکرد واحدهای مشاوره و مددکاری اجتماعی کلانتری و رضایت مندی مراجعین از خدمات واحدهای مشاوره و مددکاری اجتماعی کلانتری، به ترتیب بیشترین تاثیر را بر متغیر سرمایه اجتماعی پلیس داشته و توانسته اند براساس ضریب تعیین تعدیل شده، 23 درصد از تغییرات سرمایه اجتماعی پلیس را تبیین نمایند.