شناسایی و رتبه بندی موانع آینده برای پیاده سازی استراتژی های حمل ونقل شهری پایدار (مطالعه موردی: شهر همدان)

امروزه استراتژی‌ها به‌عنوان تفکر آینده‌نگر، نقشی اساسی در انسجام و هم‌گرایی قوت‌ها و فرصت‌ها در رفع ضعف‌ها و مواجهه با تهدیدها دارند. اما استراتژی ها در مرحله پیاده‌سازی همیشه با عواملی احاطه شده اند که آنها را در مسیر موفقیت به چالش می کشد یا تقویت می کند. این پژوهش با هدف تمرکز بر موانع پیاده‌سازی استرات‍ژی‌های حمل و نقل پایدار شهری و چگونگی تاثیر این موانع انجام شده است. جامعه آماری پژوهش شامل 72 نفر از کارشناسان شهرسازی و برنامه‌ریزی شهری که از سیستم‌ حمل و نقل شهری اطلاعات خوبی داشتند. چارچوب انتخاب افراد به شرط حداقل ده سال سابقه و تجربه در حوزه‌های بیان شده و در مورد وضعیت شهری همدان آگاه بوده‌اند. پژوهش حاضر، با نوع کاربردی و بر مبنای راهبرد پژوهش توصیفی و پیمایشی است و برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استفاده شده است. پایایی آن با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ 82/0 بدست آمد. آزمون کولموگروف–اسمیرنوف برای نحوه توزیع داده‌ها بر حسب نرمال یا غیرنرمال بودن مولفه ها به‌منظور تعیین رابطه بین موانع نه‌گانه شناسایی شده و از آزمون اسپیرمن برای پیاده‌سازی استراتژی‌ها و همچنین از آزمون ناپارامتریک فریدمن برای رتبه بندی موانع نه گانه استفاده شده است. بالاترین میانگین رتبه 73/4 به عامل امنیت اجتماعی اختصاص یافت، به این معنی که مهم ترین مانع برای متخصصان در پیاده‌سازی استراتژی‌های توسعه حمل ونقل شهری پایدار همدان عامل امنیت اجتماعی است. بعد از این عامل، موانع مدیریتی و کالبدی بیشترین تاثیرگذاری را داشته‌اند. نتایج تجزیه و تحلیل آماری نشان‌دهنده، وجود موانعی نه‌گانه در پیاده‌سازی راهبردهای این حوزه است. به منظور کاهش عدم قطعیت‌های بازدارنده اجتماعی، پیشنهاد می‌گردد سازوکارهای مناسب توسعه مشارکت کنش‌گران اجتماعی و نهادی، همگام با فرآیند طراحی استراتژی‌های حمل ونقل شهری پایدار تدوین و ارایه گردد.