اثر آفلاتوکسین B1 بر قابلیت هضم و فراسنجه های تخمیری شکمبه ای جیره غذایی گوسفند در شرایط آزمایشگاهی

هدف از انجام این مطالعه، بررسی تاثیر سطوح مختلف آفلاتوکسین بر تولید گاز، فراسنجه های شکمبه ای و قابلیت هضم ماده خشک و آلی جیره غذایی گوسفند در شرایط آزمایشگاهی بود. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1-جیره غذایی بدون آفلاتوکسین و متانول (شاهد)، 2- جیره غذایی شاهد همراه با متانول 3- جیره غذایی همراه با متانول حاوی 400 نانوگرم آفلاتوکسین B1 در میلی لیتر، 4- جیره غذایی همراه با متانول حاوی 800 نانوگرم آفلاتوکسین B1در میلی لیتر 5- جیره غذایی همراه با متانول حاوی 1200 نانوگرم آفلاتوکسین B1در میلی لیتر مایع شکمبه بودند. برای اندازه گیری میزان تولید گاز و قابلیت هضم، از شیشه های مخصوص با حجم 100 میلی لیتر به روش کشت ثابت استفاده شد. تیمارها در زمان های0، 12، 24، 36، 48، 60، 72، 84، 96 ساعت انکوباسیون و میزان گاز تولیدی به کمک فشارسنج در دمای 39 درجه سانتی گراد اندازه گیری شد. نتایج به دست آمده نشان داد که تیمارهای دارای سطوح بالای آفلاتوکسین، به خصوص سطح 1200 نانوگرم درمیلی لیتر مایع شکمبه، سبب کاهش معنی داری در تولید گاز در مقایسه با تیمارهای فاقد آفلاتوکسین شدند. افزودن سطوح مختلف آفلاتوکسین B1 سبب کاهش معنی داری در قابلیت هضم ماده خشک و آلی، تولید توده میکروبی و عامل تفکیک پذیری در مقایسه با تیمار شاهد گردید. نتایج این مطالعه نشان داد شرایط تخمیری محیط کشت در سطح پایین آفلاتوکسین چندان تحت تاثیر قرار نمی گیرد و میکروارگانیسم های شکمبه ای توانایی خنثی سازی آفلاتوکسین را دارد. ولی با افزایش سطح آفلاتوکسین در جیره غذایی، میزان تولید گاز، تولید توده میکروبی، عامل تفکیک پذیری و قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی به طور قابل ملاحظه ای کاهش یافت. بنابراین می توان نتیجه گرفت آفلاتوکسین سبب تغییر فرآیند های تخمیری شکمبه همراه با کاهش تجزیه پذیری مواد خوراکی می شود که این تغییرات وابسته به غلظت آفلاتوکسین B1 است.