بررسی ارتباط رفتارهای توانمندساز مدیران و بهبود عملکرد سازمانی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی ایلام در سال 1398

در دنیای کنونی که شامل تغییر و تحولات بسیار گسترده ای می باشد، این باور شکل گرفته است که از طریق ایجاد انگیزش و رفتارهای توانمندساز مدیران می توان در تولید و عملکرد موثر واقع شد و در نتیجه بهره وری وکارایی سازمان را افزایش داد. بنابراین هدف این پژوهش، بررسی ارتباط رفتارهای توانمندساز مدیران در بهبود عملکرد سازمانی در سال 1398 است.

جامعه آماری شامل280 نفر از کارکنان دانشگاه علوم پزشکی ایلام بود. با استفاده از جدول کرجسی و مورگان 162 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. این پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی می باشد و از نظر گردآوری داده ها توصیفی- پیمایشی است. ابزار گردآوری اطلاعات شامل دو پرسشنامه رفتارهای توانمندساز مدیران و بهبود عملکرد سازمانی است. برای تحلیل داده های بدست آمده از روش همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون به کمک نرم افزار آماری SPSS-22 بکار گرفته شد.

در نمونه مورد بررسی، 6/92 درصد (150 نفر) مرد و 4/7 درصد (12 نفر) زن بودند. یافته ها نشان می دهند که بین رفتارهای توانمندساز مدیران و بهبود عملکرد سازمانی (845/0r=) در سطح 99 درصد روابط معناداری وجود دارد. بنابراین تصمیم گیری مشارکتی با ضریب همبستگی 705/0، اطلاع رسانی با ضریب همبستگی 749/0 و مربی گری با ضریب همبستگی 831/0 در بهبود عملکرد سازمانی در سطح 99 درصد تاثیر معناداری دارد.

بطور کلی نتایج پژوهش حاضر در زمینه ارتباط بین رفتارهای توانمندساز مدیران و بهبود عملکرد سازمانی با تحقیقات انجام گرفته همسو می باشد و می توان چنین برداشت کرد که در جامعه و نمونه تحت بررسی، رفتارهای توانمندساز مدیران سهم بسیار زیادی در بهبود عملکرد سازمانی داشته است. لذا مدیران سازمان ها باید برای این موضوع جهت بقای خود در دنیای رقابتی امروز، اهمیت بسزایی قایل شوند.