بررسی رابطه خوش بینی علمی معلم و دانش آموزان با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع دوم متوسطه شهرستان رومشگان در سال تحصیلی 94-93

خوش بینی تحصیلی باور فردی است که متاثر از عوامل محیطی در فرد شکل می گیرد. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین خوش بینی علمی معلم و دانش آموزان با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر مقطع دوم متوسطه شهرستان رومشگان است

روش پژوهش حاضر، همبستگی است. جامعه این پژوهش عبارت است از کلیه دانش آموزان دختر پایه دوم مقطع متوسطه کلیه دبیران زن مقطع متوسطه در شهرستان رومشگان در سال تحصیلی 94-93 به حجم 828 که از میان جامعه آماری تعداد 351 معلم و دانش آموز به روش نمونه گیری روش تصادفی خوشه ای دومرحله ای در این پژوهش جایی داده شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه خوش بینی علمی معلمان هوی وتارتر (2006) و پرسشنامه خوش بینی موران و همکاران (2007) استفاده شده است. برای تجزیه وتحلیل دادها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شده است.

یافته های پژوهش نشان داد که بین خوش بینی علمی معلم و دانش آموز با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. ضریب همبستگی بین خوش بینی علمی معلمان و دانش‏آموزان با پیشرفت تحصیلی به ترتیب 48/0 و 19/0 هست. همچنین ضریب همبستگی بین خوش بینی علمی معلم و دانش آموز (33/0= r)

یافته های این پژوهش حاکی از این است که خوش بینی علمی معلم در کل نسبت به خوش بینی علمی دانش آموز، توان بیشتری در پیش بینی پیشرفت تحصیلی دارد و این موضوع بیانگر این است که وقتی معلم به دانش آموز خودش اعتماد دارد و احساس راحتی می کند بیشتر می تواند بادانش آموزان خود ارتباط برقرار کند و این ارتباط فرایند کلاسی را از حالت یک طرفه خارج نموده و سمت وسوی خاصی به فرایند تدریس خواهد بخشید. ازاین رو، ازآنجایی که خوش بینی علمی معلم و دانش آموز با همدیگر رابطه مثبت و معنی داری دارند و همدیگر را تقویت می کنند. در این زمینه بیان می شود مدارس و معلمین دارای خوش بینی تحصیلی، دانش آموزانی دارند که دارای انگیزه ی بالایی هستند زیرا اهداف مبارزه طلبانه، تلاش های سخت، استقامت، انعطاف و بازخوردهای سازنده در آنان وجود دارد