رویکرد سیستمی به آموزش عالی ایران، آلمان و آمریکا (مروری بر مطالعات انجام شده)

نظام آموزش عالی در سراسر جهان با دگرگشت های در کارویژه های خود مواجه شده که سبب شکل گیری انتظارات گوناگونی از آن شده است. در این اثناء، یکی از راهبردهای اساسی برای ظرفیت سازی و استفاده از حداکثری از توانمندی های آموزش عالی برای توسعه اجتماعی و اقتصادی، انجام مطالعات تطبیقی و بهره گیری از تجارب کشورهای پیشرفته در سیاستگذاری ها و رویکردهای آموزش عالی می باشد. بر این اساس، هدف از پژوش حاضر، رویکرد سیستمی به سه نظام آموزش عالی ایران، آلمان و آمریکا برای کاوش در باب وجوه اشتراک و افتراق کارکردی آموزش عالی آن ها توام با نقد و تحلیل وضعیت فعلی نظام آموزش عالی ایران می باشد

پژوهش حاضر به روش تحلیلی اسنادی می باشد. ابزار گردآوری اطلاعات، اسناد و مدارک، پایگاه های اطلاعاتی، کتب، مقالات داخلی و خارجی بوده است.از این رو، ابتدا متون مرتبط با موضوع پژوهش شامل گزارشات و اسناد علمی مربوط به آموزش عالی آمریکا، آلمان و ایران از مطالعات داخلی و خارجی، با کلیدواژه های: آموزش عالی آمریکا، آلمان و ایران در پایگاه های اطلاعاتی و اسنادی: داخلی: مگیران، انسانی، نورمگز و پایگاه های خارجی: Google Scholar، ScienceDirect، World Education News & Reviews، U.S. Department of Education، UNESCO، National Center for Education Statistics، USNEI، European University Institute مورد کاوش قرار گرفت و از مجموع 100 منبع تعداد 63 منبع مورد تجزیه و تحلیل نهایی جهت برآوردن هدف پژوهش قرار گرفتند. مطالعات انجام شده در بازه زمانی (1377-1396) و (2000-2018) صورت گرفته بودند. بنابراین پس از استخراج داده ها و مشاهدات ابتدا تطبیق یافته ها و پس از آن تحلیل وضعیت کنونی آموزش عالی ایران انجام شد.

آموزش عالی این کشورهادر قالب پنج بعدمدل سیستماتیک (محیط، درون داد، فرایند، برون داد و پیامد) مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته اند.

با توجه به اهمیت رویکرد سیستمی در شناخت آموزش عالی به عنوان سر سیستم، در بطن پژوهش ضمن بررسی نظام آموزش عالی این کشورها در قالب سیستماتیک، وضعیت فعلی آموزش عالی کشور نیز مورد نقد و تحلیل قرار گرفت و در پایان پیشنهادهای سیاستی بر اساس یافته های پژوهش به عنوان رهنمودهای برای آموزش عالی بیان شده است