قابلیت اراضی کشت و توسعه گیاه دارویی آنغوزه با رویکرد اقلیمی مطالعه موردی: استان کهگیلویه و بویراحمد

هدف اصلی از تعیین قابلیت اراضی، پیش بینی ظرفیت ذاتی واحدهای اراضی برای کاربری خاص در طی یک دوره طولانی و پایدار است. پژوهش حاضر باهدف شناخت نواحی مستعد و قابل توسعه اراضی مرتعی استان کهگیلویه و بویراحمد برای کشت گیاه دارویی آنغوزه[1] در رابطه با نیازهای مطلوب اقلیمی بر اساس روش های تصمیم گیری چندمتغیره در محیطGIS است. برای دستیابی به هدف پژوهش، پایگاه داده های اقلیمی شامل دما، بارش، رطوبت، تعداد روزهای یخبندان وساعت های آفتابیمجموع 23ایستگاه هواشناسیو باران سنجی از زمان تاسیس تا سال1397وداده های فیزیوگرافی: ارتفاع، شیب، جهت شیب، کاربری اراضی وبافت خاک در قالبنقشه های موضوعی تهیهو طبقه بندی شد. سپس با استفاده از مدل تحلیل رابطه ای[2]، تلفیقو وزن دهیلایه هادر محیط GISانجامو درنهایت نقشه نهایی قابلیت اراضی آنغوزه برای استان تهیه شد.نتایج مدل سازی نشان داد کهاراضی دارای اولویت مناسب، با بیش از 122000 هکتار برابر با 8 درصد مساحت استان است. اراضی دارای اولویت متوسطبا برخی محدودیت های محیطی 98000 هکتار از زمین های استان را پوشش می دهد. غالب اراضی باقابلیت توسعه کشت گیاه آنغوزه در زمین های مرتعی خوب، پهنه های با بارندگی بین 600 تا 800 میلی متر، دامنه های آفتاب گیر جنوبی،زمین های با بافت خاک سبک شنی لومی، نقاط ارتفاعی بالای2000 متر و شیب های تند بالای 20 درصد هستند. به طوری که این مشخصات محیطی بیشتر در منطقه سردسیر بویراحمد پای دامنه های کوهستان زاگرس قرار دارند. بیش از 71درصد استان به دلایل مختلف قابلیت کشت و توسعه گیاه آنغوزه را ندارد. مهم ترین دلایل محدودیت کشت و توسعه این گیاه، کاربری های زراعی، باغی، جنگلی و اراضی مسطح و جهت شیب های شمالی است.