مکان یابی و اولویت بندی محل مناسب احداث بندهای خاکی با استفاده از مدل های بولین و MADM

کنترل و حفظ رواناب سطحی برای استفاده بهینه و تغذیه منابع آب زیرزمینی یکی از راهکارهای مهم در مناطق خشک و نیمه خشک می باشد. بندهای خاکی کوتاه یکی از کم هزینه ترین و موفق ترین روش های کنترل سیلاب، ذخیره آب، تغذیه آب های زیرزمینی و کنترل رسوب می باشند. در این تحقیق برای مکان یابی این سدها از مدل بولین و جهت اولویت بندی از روش های فرآیند تحلیل شبکه و ویکور استفاده شد. در مرحله اول با استفاده از مدل بولین مناطق نامناسب حذف و 43 محدوده پتانسیل دار برای احداث بند خاکی انتخاب گردید. در ادامه با استفاده از گوگل ارث و بازدید صحرایی 11 محور مناسب برای احداث سد خاکی در مناطق پتانسیل دار تعیین گردید. در نهایت این مکان ها با استفاده از روش های تصمیم گیری فرآیند تحلیل شبکه و ویکور و براساس معیار های عوامل طبیعی (بارندگی، شیب، زمین شناسی، ترکم زهکشی و فرسایش پذیری) و عوامل اقتصادی اجتماعی (فاصله از شهر و روستا، فاصله از جاده، فاصله از منابع قرضه و نیاز آبی) اولویت بندی گردید، نتایج نشان داد که معیار زمین شناسی با اهمیت نسبی 472/0 بیشترین تاثیر را در انتخاب محور سد داشته است. در نهایت مکان هفت با امتیاز 115/0 در روش فرآیند تحلیل شبکه و 035/0 در روش ویکور در اولویت اول برای احداث بندخاکی قرار گرفت.