بررسی سبکی و محتوایی غزلیات خواجوی کرمانی

خواجوی کرمانی یکی از غزلسرایان معروف قرن هشتم و اصطلاحا از شاعران گروه تلفیق و الگوی اصلی حافظ در جریان غزلسرایی است. در این مقاله که به روش کتابخانه‌ای و به شیوه توصیفی-تحلیلی نوشته شده است به بررسی سبک ‌شناسی غزلیات خواجوی کرمانی پرداخته‌ ایم. هدف اصلی این مقاله بررسی و تعیین ویژگیهای سبکی و محتوایی در غزلیات خواجوی کرمانی است. نتایج تحقیق نشان میدهد که بحر رمل از میان یازده بحری که خواجو غزلیات خود را در آن اوزان سروده است، بسامد بیشتری دارد.استفاده از تشبیهات حسی به حسی، ایهام در انواع مختلف آن، تلمیحات گوناگون،از جمله ویژگیهای غزل خواجو در سطح ادبی هستند. وجود تعداد بیشمار اسلوب معادله، تشخیص و پارادوکس در غزلیات وی نشان میدهد که خواجو از نخستین کسانی است که قدمهای آغازین را برای پیدایش سبک هندی برداشته است.عشق، بخش مهمی از مضامین غزلیات او را تشکیل میدهد و پس از آن مضامین عرفانی در غزل او نمود بیشتری دارد.