اثر منبع کاتیونی و اختلاف آنیون - کاتیون جیره گاو شیری در اوایل شیردهی بر قابلیت هضم شکمبه ای، تولید گاز متان و جمعیت میکروبی شکمبه به روش واکنش زنجیره ای پلیمراز رقابتی

هدف از انجام این پژوهش برررسی اثر منبع و توازن آنیون -کاتیون جیره (DCAD) گاوهای شیری بر جمعیت پروتوزوآها، متانوژن ها، غلظت نیتروژن آمونیاکی، گاز متان و قابلیت هضم ماده خشک در شرایط آزمایشگاهی بود. برای شمارش جمعیت پروتوزوآها و متانوژن ها از تکنیک واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR)رقابتی استفاده شد. این طرح برای گاو شیری در اوایل شیردهی با میانگین580 کیلوگرم وزن بدن، سن 25 ماهگی و تولید روزانه 35 کیلوگرم در قالب آزمایش فاکتوریل 2×2×3 انجام شد. عوامل موثرها شامل DCAD (meq/kgDM 150+، 250+ و 350+)، منابع پتاسیمی (کربنات پتاسیم بدون آب(KC) و کربنات پتاسیم سسکویی هیدرات (KCS)) و منابع منیزیمی (اکسید منیزیم (MO) و کربنات منیزیم (MC)) بود. اثر تیمارهای آزمایشی بر غلظت نیتروژن آمونیاکی معنی دار نبود. در همه تیمارها افزایش DCAD باعث کاهش غلظت نیتروژن آمونیاکی در شکمبه شد. اثر تیمارهای آزمایشی بر تولید گاز متان، قابلیت هضم ماده خشک، جمعیت پروتوزوآها و متانوژن ها معنی دار بود. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تیمار حاوی DCAD 250+ میلی اکی والان تامین شده از دومنبع کربنات پتاسیم سسکویی هیدرات و کربنات منیزیم باعث کاهش جمعیت پروتوزوآ، متانوژن ها، تولید متان و افزایش قابلیت هضم ماده خشک می شود. با توجه به اینکه اختلاف معنی دار بین DCAD 250+ و 350+ مشاهده نشد، بنظر می رسد که منابع کربنات پتاسیم سسکویی هیدرات و کربنات منیزیم به همراه سطح تعادل آنیون - کاتیون جیره 250+ میلی اکی والان از طریق بهبود شرایط بافری شکمبه باعث بهبود پارامترهای تخمیر شکمبه ای می شود. بنابراین این دو منبع احتمالا مکمل های مناسبی در جیره گاوهای شیری هستند.