بررسی کارایی روش های طبقه بندی تصاویر ماهواره ای لندست در شناسایی انواع سنگفرش بیابانی در جنوب استان سمنان

شناخت لندفرم ها و نحوه پراکنش آن ها از نیازهای اساسی در علوم محیطی کاربردی است. همچنین نقشه لندفرم ها نمایانگر اشکال سطح زمین و نیز ماهیت فرایندهایی است، که در حال وقوع هستند. پژوهش حاضر با هدف بررسی، تفکیک و شناسایی طبقات سنگفرش بیابان به عنوان نوعی از لندفرم مناطق بیابانی با تکیه بر تکنیک سنجش از دور و استفاده از تصویر سنجنده ETM+ ماهواره لندست در جنوب سمنان صورت گرفته است. بدین منظور از طریق بازدید صحرایی و نمونه برداری از منطقه مورد مطالعه، تراکم درصد پوشش سنگی اندازه گیری و موقعیت هر نمونه با GPS ثبت شد. به منظور طبقه بندی انواع سنگفرش بیابانی از روش های طبقه بندی نظارت شده حداکثر احتمال، حداقل فاصله از میانگین، سطوح موازی و فاصله ماهالانویی، در محیط نرم افزارهای ENVI 4.5 و IDRISI Selva استفاده شد و صحت طبقه بندی هر روش با استفاده از ضرایب دقت کلی، کاپا، صحت کاربر، صحت تولیدکننده، خطای گماشته شده و خطای حذف شده و نیز ارایه جدول ماتریس خطا مورد مقایسه و بررسی قرار گرفت. همچنین مساحت و درصد مساحت نقشه های تولید شده هر روش طبقه بندی نیز در محیط نرم افزار Arc GIS 10.2 محاسبه شد. نتایج نشان می دهد، که تصاویر حاصله از سنجنده ETM+ توانایی قابل توجهی در تفکیک طبقات سنگفرش بیابان دارد. همچنین بر اساس ضریب کاپا، روش های حداکثر احتمال (86.85)، حداقل فاصله از میانگین (75.54)، فاصله ماهالانویی (68.89) و سطوح موازی (42.25)، به ترتیب بیشترین توانایی را در تفکیک طیفی طبقات مختلف سنگفرش بیابان جنوب سمنان دارند. علاوه براین، میزان ضرایب محاسبه شده برای هر طبقه، در روش های مختلف طبقه بندی متفاوت بوده و تغییر روش طبقه بندی تغییر فاحشی در تفکیک پذیری نسبی طبقات ایجاد نمی کند.