اثر ترنجبین خوراکی بر کاهش زردی فیزیولوژیک نوزادان

هیپروبیلی روبینمی که مشکل شایع و اکثرا خوش خیم نوزادی است که در 80% نوزادهای نارس و 60% نوزادان رسیده رخ می دهد. از روش های درمان زردی، فتوتراپی، تعویض خون و تجویز برخی مواد خوراکی از قبیل شارکول، کلستیرامین و آگار است که با ممانعت از جذب روده ای بیلی روبین سطح سرمی آن را می کاهند. در فرهنگ بوم ایران به ویژه در استان لرستان از ترنجبین به عنوان کاهنده به کرات استفاده می شود. هدف این تحقیق بررسی اثر ترنجبین خوراکی در کاستن زردی نوزادان بود.
این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی در نوزادان رسیده با وزن بالای 2500 کیلوگرم و بدون هر گونه فاکتور خطر انجام شد. به گروه مورد (41 نوزاد) 1cc/kg هر 12 ساعت، سوسپانسیون 30 گرم درصد ترنجبین خوراکی علاوه بر فتوتراپی تجویز و در گروه شاهد فتوتراپی به تنهایی انجام شد. سطح بیلی روبین توتال و مستقیم هر 24 ساعت اندازه گیری شد. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون t تجزیه و تحلیل شد.
آزمون t نشان داد بین طول مدت بستری دو گروه تفاوت معنی داری نداشته است. هم چنین بیلی روبین توتال و ترنجبین دو گروه بعد از 24 ساعت تفاوت معنی داری نداشته است؛ ولی بیلی روبین مستقیم 48 ساعت پس از شروع ترنجبین به طور معنی داری پایین تر از گروه شاهد بود (P=0.014).
علیرغم باورهای بومی مبنی بر تاثیر ترنجبین در کاستن زردی نوزادان تجویز این ماده اثر قابل توجهی در درمان زردی نداشته و به عنوان درمان زردی پیشنهاد نمی شود.