ارزیابی مدل SEBAL در برآورد تبخیر و تعرق واقعی با استفاده از تصاویر ماهواره ای MODIS در شرایط کمبود داده (مطالعه موردی دشت رفسنجان)

تبخیروتعرق واقعی یکی از مهم ترین اجزای هیدرولوژی برای مدیران بخش آب می باشد. باتوجه به اهمیت این پارامتر اندازه گیری آن با محدودیت های فراوانی مواجه است. اما با توسعه علوم سنجش از دور می توان محدودیت های مکانی و زمانی را تا حد زیادی مرتفع ساخت. هدف از این تحقیق برآورد میزان تبخیروتعرق واقعی در دشت رفسنجان برای درخت پسته می باشد. در این تحقیق از تصاویرسنجنده MODIS و با استفاده از الگوریتم SEBAL میزان تبخیروتعرق برای سال آبی 88-1387 تخمین زده می شود. سپس به دلیل نداشتن داده مشاهداتی برای تبخیروتعرق میزان برآورد شده از تصاویر ماهوارهای با مقادیر روزانه پتانسیل حاصل از روش پنمن-مونتیث FAO56 مقایسه گردیده سپس با مقادیر ماهانه داده های تشت تبخیر، و مقادیر گزارش شده از سند ملی آب ایران مقایسه و در آخر این مقادیر با میزان تبخیروتعرق بدست آمده از بیلان حوضه، مورد بررسی قرار گرفت. شایان ذکر است که ابتدا فلوچارت الگوریتم مورد استفاده در این تحقیق در دشت کرمان و با استفاده از داده های مشاهداتی لایسیمتر وزنی الکترونیکی واقع در مزرعه دانشگاه شهید باهنر کالیبره و صحت سنجی شده است. در دشت رفسنجان، نتایج نشان داد که میزان تبخیر از باغات پسته در سال 2008 حدودا برابر 502.32 میلیمتر بوده است. این میزان تبخیروتعرق نشان می دهد که پسته دارای نیاز نسبتا مناسبی برای منطقه است اما به نظر می رسد با توجه به کاهش بارش در منطقه تنها عامل کاهش سطح سفره آب زیرزمینی در این منطقه افزایش چاه های غیرمجاز برای افزایش سطح زیر کشت می باشد.