عملکرد نوتروفیل های خون محیطی در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور

تالاسمی شایعترین اختلال خونی در جهان است. این کم خونی ارثی که ناشی از یک دگرگونی بنیادی در تعادل زنجیره های آلفا و بتا در ساختمان هموگلوبین بالغین (Hb.A) است، در فرم ماژور خود دارای عوارض جدی و تهدید کننده حیات (توام با همولیز و تغییرات استخوانی) است، در تحقیق حاضر عملکرد سلولهای ایمنی غیر اختصاصی (نوتروفیل ها) این بیماران مورد بررسی قرار گرفته است، همچنین ارتباط بین عملکرد نوتروفیل ها با سطح فرتینین سرم، طحال برداری، تزریق دسفرال و تعداد دفعات تزریق خون نیز مورد مطالعه قرار گرفته است.
مطالعه به روش مورد- شاهدی روی 30 بیمار مبتلا به بتا- تالاسمی ماژور و 30 فرد سالم به عنوان گروه کنترل انجام شده است. برای نوتروفیلها از خون کامل حاوی ضد انعقاد هپارین (15u/ml)در حضور دکستران 6% و به کمک سانتریفوژ یخچالدار، برای جداسازی کاندیدا آلبیکنس از کلنی های قارچ روی محیط SDA و به منظور تهیه سوسپانسیونهای نوتروفیل و قارچ از محیط 1640RPMI و با فر PBS استفاده شده است. عملکرد نوتروفیلها (پس از تعیین تعداد مطلق)، با تستهای احیا NBT، کموتاکسی، بلع، اپسونیزاسیون و کشتن داخل سلولی بررسی شد. اطلاعات حاصله به کمک آزمون های آماری t-student و X2 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند.
نتایج این بررسی نشان می دهد که نوتروفیلهای بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور از نظر تعداد و فعالیتهای بیگانه خواری (بلع) و اتصال به میکروارگانیزم (اپسونیزاسیون) و احیا NBT مشابه گروه کنترل می باشند؛ در حالیکه از نظر قدرت حرکت هدفدار بسوی ارگانیسم (کموتاکسی) و کشتن ارگانیسم نسبت به گروه کنترل فعالیت کمتری نشان می دهند.
با انجام این تحقیق مشخص شد که بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور در مقایسه با گروه کنترل (سالم) حساسیت بیشتری نسبت به عفونت نشان می دهند.