اثر ضداضطرابی آلفاپینن در مقایسه با دیازپام در موش صحرایی نر بالغ

باتوجه به عوارض جانبی داروهای شیمیایی ضداضطراب، در این پژوهش تاثیر آلفاپینن بر رفتارهای اضطرابی در مقایسه با دیازپام در موش صحرایی مورد بررسی قرار گرفت.

در این مطالعه از 40 سر موش صحرایی نر (نژاد ویستار) در 5 گروه: کنترل، شاهد (دریافت کننده حلال آلفاپینن)، دریافت کننده دوز 2 و 4 میلی گرم / کیلوگرم آلفاپینن و گروه دریافت کننده دوز 10 میلی گرم / کیلوگرم دیازپام تقسیم گردیدند. داروها به مدت دو هفته به صورت درون صفاقی تجویز شدند. در پایان این دوره، اضطراب با استفاده از مدل ماز بعلاوه ای شکل مرتفع مورد سنجش قرار گرفت و غلظت مالون دی آلدیید، تیول و گلوتاتیون پراکسیداز در بافت هیپوکامپ اندازه گیری شد. نتایج با استفاده از آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون توکی تجزیه و تحلیل شدند.

آلفاپینن در گروه های دریافت کننده دوزهای 2 و 4 میلی گرم بر کیلوگرم آلفاپینن به طور معنی داری منجر به افزایش درصد ورود به بازوی باز (0/001<P) شد و درصد زمان سپری شده در بازوی باز از (0/05<P) به (0/01<P) در مقایسه با گروه کنترل و دیازپام تغییر کرد و تجویز آلفاپینن موجب کاهش معنی داری در غلظت 0/001P<) MDA) و افزایش معنی داری در میزان تیول  (0/01P<) (0/05P<) و فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز (0/001<P) شد. 

آلفاپینن اثر کاهشی بر واکنش های اضطرابی نشان داد که مشابه با اثرات ضداضطرابی دیازپام بود. آلفاپینن احتمالا با اتصال به جایگاه بنزودیازپین های موجود در گیرنده های گابا A و نیز با اثر آنتی اکسیدانی اثر خود را اعمال می نماید.