اثرات بالینی دوزهای سمی و غیرسمی نانوذرات نقره بیولوژیک و شیمیایی بر کلیه نوزادان موش صحرایی

نقره از دیرباز به علت خواص ضدباکتریایی خود شهرت داشته است. با افزایش استفاده از نانوذرات نقره در محصولات مختلف مصرفی و پزشکی، بررسی سمیت نانوذرات نقره برای امنیت استفاده کنندگان ضروری می باشد.

این مطالعه تجربی بر روی 30 سر موش صحرایی نژاد ویستار انجام گرفت که به پنج گروه شش تایی شامل یک گروه کنترل و چهار گروه تیمار تقسیم شدند. دوز سمی براساس IC50 تعیین و برای نانوذره بیولوژیک دوز غیرسمی به میزانml 4-3 و دوز سمی نیز به میزانml 8-6 تزریق شد. برای نانوذره شیمیایی دوز غیرسمیml 5/2 و دوز سمی ml5 تزریق بود. تزریقات در دو هفته پایانی حاملگی انجام و در زمان دو هفته پس از تولد نمونه گیری صورت گرفت. سپس مطالعه بافت شناسی تغییرات کلیه نوزادان در ناحیه قشری و مرکزی  انجام و به جزییات هر ناحیه، توسط دو برش پرداخته شد.

نتایج کیفی براساس داده های هیستولوژیک بررسی گردید. در گروه های دوز سمی و غیرسمی بیولوژیک نسبت به گروه کنترل تغییر مشخصی در گلومرول ها و لوله های کلیوی مشاهده نشد، در حالی که در گروه دوز غیرسمی شیمیایی نسبت به گروه کنترل تغییرات ساختاری در گلومرول ها و لوله ها همراه با پرخونی مشاهده شد؛ ولی در دوز سمی نانوذرات شیمیایی تغییرات متوسط وجود داشت.

مواجهه با نانوذرات نقره شیمیایی در دوران بارداری مربوط به دوزهای متفاوت نانوذرات نقره، باعث بروز سمیت در کلیه فرزندان موش های صحرایی می شود. نانوذرات بیولوژیکی برخلاف مواد شیمیایی اثر کمتری روی بافت کلیوی داشتند.