بررسی شاخص توانایی انجام کار (WAI) و ارتباط آن با حداکثر اکسیژن مصرفی (VO2max) در بین کارکنان یک صنعت سیمان

با توجه به اهمیت انطباق توانمندی های فیزیکی و روانی کارگران بر نیازهای شغلی آنان؛ سنجش میزان توانایی کار، حفظ و ارتقاء آن به یک امر بسیار مهم تبدیل شده است. این مطالعه با هدف بررسی شاخص توانایی کار (WAI) و بررسی ارتباط با آن حداکثر اکسیژن مصرفی (Vo2max) در یکی از شرکت های تولید سیمان انجام شد.

مطالعه مقطعی در بین 130 نفر از کارکنان شاغل در یک شرکت سیمان در سال 1397 در ایران انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد شاخص توانایی کار، آزمون تست پله کویین برای حداکثر اکسیژن مصرفی و یک پرسشنامه طراحی شده توسط محققان (عوامل اجتماعی-جمعیت شناختی و مرتبط با کار) استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS ویرایش 21 استفاده شد.

میانگین شاخص توانایی کار در مطالعه حاضر برابر با 64/4±52/39 محاسبه گردید. در بین متغیرهای جمعیت شناختی و مرتبط با کار مورد مطالعه، فعالیت ورزشی (04/0 > P) و کیفیت خواب (001/0 >P) و سابقه کاری (046/0 >P) ارتباط معنی داری با WAI داشتند. ارتباط معنی دار مثبتی بین میانگین نمره WAI و Vo2max وجود داشت (05/0P <، 21/0 = r). مدل سازی رگرسیونی حاکی از آن بود که Vo2max تنها پیش بینی کننده معنی دار WAI بود.

با توجه به نتایج مطالعه حاضر، برای کنترل و ارتقای سطح توانایی کار، برنامه های مداخله ای شغلی باید بر ارتقای کیفیت خواب و افزایش فعالیت ورزشی کارکنان متمرکز شود. همچنین با توجه به ارتباط مثبت Vo2max بر WAI پیشنهاد می شود با توجه به بارکاری شغل، کارکنانی انتخاب شوند که از نظر ظرفیت هوازی متناسب با آن باشند.