نقش خود انتقادی و کمرویی در پیش بینی اضطراب ظاهر اجتماعی دانش آموزان دختر

 اضطراب ظاهر اجتماعی اشاره به اضطراب اجتماعی به خصوص ظاهر کلی، از جمله شکل بدن و ترس از ارزیابی منفی شدن توسط دیگران است. هدف این پژوهش تعیین نقش خود انتقادی و کمرویی در پیش بینی اضطراب ظاهر اجتماعی دانش آموزان دختر شهر رشت بود.

پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی و جامعه آماری تحقیق شامل همه دانش آموزان دختر شهر رشت بود. تعداد 120 نفر با استفاده از این روش انتخاب شدند و سپس با پرسشنامه خودانتقادی لویز، پرسشنامه اضطراب ظاهر اجتماعی و پرسشنامه کمرویی چیک-بریگز مورد آزمون قرار گرفتند.

نتایج نشان داد که بین اضطراب ظاهر اجتماعی و مولفه ی خودانتقادی درونی شده (0/01>P ؛ 0/30r=)، و با اضطراب ظاهر اجتماعی و مولفه ی خودانتقادی مقایسه ای (0/01>P ؛ 0/19r=) و با کل مقیاس خودانتقادی  (01/0>P ؛ 32/0r=)، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین بین متغیرهای کمرویی با هیچ کدام از متغیرهای اضطراب ظاهر اجتماعی  رابطه ای معنادار دیده نشد. 15 درصد از کل واریانس اضطراب ظاهر اجتماعی به وسیله خودانتقادی و مولفه های آن تبیین می شود. همچنین 3 درصد از کل واریانس اضطراب ظاهر اجتماعی به وسیله مولفه های کمرویی تبیین می شود.

با توجه به اینکه متغیر اضطراب ظاهر اجتماعی تا کنون در ایران با هیچ متغیر دیگری کار نشده بود لذا پژوهش حاضر از پیشینه کمی برخوردار بود. پیشنهاد می شود در پژوهش های آتی این سازه مهم روانشناسی با دیگر مولفه های روانی مورد مطالعه قرار گیرد.