تبیین الگوی شهروند بیوفیلیک (مطالعه موردی: مناطق 9 و10 کلان شهر تهران)

در طول پیگیری ‏های پایداری زیست‏محیطی توجه به مسئولیت دولت‏ها برای کاهش تخریب محیط زیست به‏ طور مداوم کاهش یافته و به‏جای آن بر رفتارهای محیط زیستی شهروندان تمرکز شده است. این توجه روزافزون به فرد بر نقش کلیدی، که شهروندان در ایجاد و توسعه یک جامعه پایدار دارند، تاکید دارد. تاکنون محققان اشکالی از شهروندی را، که نشان‏دهنده تلاش برای پایداری زیست‏محیطی است، ارایه داد‏ه‏اند. هدف از این پژوهش نیز استفاده از شاخص‏های شهر بیوفیلیک برای معرفی یک شیوه جدید از شهروندی زیست‏محیطی تحت عنوان «شهروند بیوفیلیک» است که در آن رفتارها و فعالیت‏های بیوفیلیکی شهروندان مناطق 9 و 10 کلان‏شهر تهران به‏عنوان نمونه تحقیق می‏شود. روش پژوهش توصیفی- پیمایشی و از نوع کاربردی است. جامعه آماری ساکنان این دو منطقه و نمونه آماری براساس فرمول کوکران برابر با 350 نفر از ساکنان این دو منطقه است. برای سنجش اعتبار محتوایی پرسش‏نامه، از اعتبار صوری (مراجعه به متخصصان) استفاده شد و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 824/0 برآورد شد. برای تجزیه و تحلیل داده‏ها نیز، علاوه بر آزمون‏های توصیفی، از آزمون‏های استنباطی نظیر کولموگروف- اسمیرنوف، Tتک ‏نمونه‏ای، و طیف نانلی استفاده شده است. نتایج حاصل از آزمون اسمیرنوف حاکی از نرمال‏بودن آزمون است و نتایج آزمون Tتک‏نمونه‏ای نشان می‏دهد اگرچه هیچ یک از پاسخ‏دهندگان به گروه و موسسه خاصی تعلق ندارند، رفتارها و نگرش‏ه ای شناسایی ‏شده نشان می‏دهد رفتارهای شهروندان و میزان اهمیت محیط برای آن‏ها در وضعیت مطلوبی قرار دارد، اما به ‏دلیل فراهم ‏نبودن شرایط و کمبود زیرساخت‏های بیوفیلیکی فعالیت‏ها و آگاهی ‏های بیوفیلیکی شهروندان نامطلوب ارزیابی شده است. زیرا رفتار بیوفیلیکی شهروندان متاثر از محیط محل است و توسعه هنجارها و زیرساخت‏ها با یک گرایش طرفدارانه زیست‏محیطی بر ماهیت چندوجهی شهروندی تاثیرگذار خواهد بود.