بررسی اثربخشی روش درمانی روان نمایشگری بر بهبود تحول اخلاقی کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی/ نقص توجه

اعتقاد بر این است که قضاوت اخلاقی کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی/ نقص توجه دارای نقص است، این کودکان در ظرفیت قضاوت اخلاقی دارای کمبود هستند و این نقص، تعامل را با دیگران دشوار می‏ سازد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روش ‏درمانی روان ‏نمایشگری بر تحول اخلاقی کودکان دارای اختلال بیش فعالی/ نقص توجه انجام شد.

پژوهش حاضر از نوع مطالعات نیمه ‏آزمایشی بود. جامعه آماری آن کودکان 7 تا 12 سال مبتلا به اختلال بیش فعالی/ نقص توجه که جهت درمان به کلینیک‏ های درمانی شهر شیراز در سال 1398 مراجعه کرده بودند. تعداد 30 نفر از این کودکان که توسط روان‏پزشک بیماری آنان مورد تایید قرار گرفته بود، به عنوان آزمودنی انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش گمارش شدند. سپس آزمودنی‏ ها آزمون قضاوت اخلاقی سینها و ورما را تکمیل کردند و نمرات آن ها به عنوان پیش ‏آزمون انتخاب شد. گروه آزمایش در 8 جلسه آموزش گروهی به صورت هفته‏ ای 1/5 ساعت تحت مداخله‏ ی روان ‏نمایشگری قرار گرفتند. افراد گروه کنترل، هیچ مداخله ‏ای دریافت نکردند. در پایان مداخله از هر دو گروه پس‏ آزمون گرفته شد. بعد از 2 ماه هر دو گروه، پیگیری شدند. داده‏ ها با آزمون تحلیل کواریانس یک ‏طرفه، با نرم‏ افزار SPSS 22 ارزیابی شد.

یافته‏ ها:

 یافته‏ ها نشان داد که روش درمانی روان ‏نمایشگری بر بهبود تحول اخلاقی در کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی/ نقص توجه موثر است (0/005>P).

نتیجه ‏گیری:

 با توجه به یافته‏ ها از درمان روان ‏نمایشگری می‏ توان به ‏عنوان مداخله‏ ای موثر بر بهبود تحول اخلاقی کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی/ نقص توجه بهره برد.