ارائه روشی نوین به منظور بهینه سازی تخصیص ضریب مقیاس ترکیبی در پروژه های نقشه برداری
امروزه با توجه به فراگیر شدن استفاده از سیستم های تصویر جهانی مانند سیستم تصویر UTM در پروژه های نقشه برداری با تکیه بر بیضوی های مراجعه، یافتن ضریب مقیاس ترکیبی مناسب هر پروژه، جهت اجرای پروژه های عمرانی با استفاده از تجهیزات نقشه برداری مانند دستگاه های توتال استیشن، امری ضروری می باشد. متاسفانه امروزه نحوه محاسبه و تخصیص ضریب مقیاس ترکیبی متوسط در پروژه های نقشه برداری به صورت کاملا علمی صورت نمی پذیرد و معمولا ضریب مقیاس های ترکیبی نامناسبی محاسبه و اعمال می گردد که باعث ایجاد خطاهای غیر قابل قبول در پروژه می گردد. در این پژوهش یک پروژه اجرایی مورد بررسی قرار گرفت و به چند روش ضریب مقیاس هایی برای آن محاسبه شد. نتایج نشان داد، روشی که ضریب مقیاس را با در نظر گرفتن کل محدوده پروژه در سه بعد محاسبه کرد، دقیق ترین حالت ممکن را در پی داشت. ارزیابی دقت کار نشان داد که بیشترین خطای مربوط به ضریب مقیاس متوسط در یک طول هزار متری، مربوط به منتهی الیه شرق و غرب پروژه به میزان 0.048 متر و کمترین آن مربوط به مرکز پروژه با میزان 0.002 متر می باشد. همچنین مشخص گردید در صورتی که خطای مجاز اعمال ضریب مقیاس متوسط، 5 میلیمتر در نظر گرفته شود، حدود 1266 متر می توان از مرکز پروژه به سمت شرق و غرب با همان ضریب مقیاس متوسط فعالیت نقشه برداری انجام داد و اگر خواسته شود که بیشتر از آن محدوده فعالیت نقشه برداری انجام شود، یا باید خطای بیشتر را پذیرفت و یا اینکه یک ضریب مقیاس متوسط دیگری نیز برای محدوده جدید محاسبه گردد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.