طراحی، ساخت و بررسی خواص زخم پوش الکتروریسی شده متشکل از پلی وینیل الکل/آلوئه ورا

موضوع تحقیق: 

یکی از روش های مهم در درمان زخم های پوستی استفاده از زخم پوش است. اخیرا استفاده از زخم پوش های پایه پلیمری بسیار رواج پیدا کرده است. در این راستا، استفاده از پلیمرهای طبیعی در ساخت زخم پوش ها اهمیت ویژه ای یافته است. هدف از پژوهش حاضر طراحی و ساخت نوعی زخم پوش متشکل از پلی وینیل الکل/آلویه ورا با قابلیت ترمیم زخم های پوستی است.

روش تحقیق:

 برای ساخت نمونه ها از روش الکتروریسی استفاده شد. ابتدا ژل آلویه ورا استخراج، خالص سازی و به روش خشک کردن انجمادی به پودر تبدیل شد. در تمامی نمونه ها درصد وزنی مجموع پلی وینیل الکل و پودر آلویه ورا ثابت و معادل 8% وزنی در نظر گرفته شد. این مقدار به صورت تجربی، با سعی و خطا و باتوجه به کیفیت الیاف تولیدی انتخاب گردید. نمونه هایی شامل مقادیر مختلف از پلی وینیل الکل و آلویه ورا ساخته شدند و ساختار، استحکام کششی، تورم پذیری در محیط آبی، قابلیت تخریب پذیری و خاصیت ضدمیکروبی آن ها مورد بررسی قرار گرفت.

نتایج اصلی: 

نتایج نشان داد الیاف با آرایش تصادفی و قطر یکنواخت بدون قطره ریزی تولید شدند. قطر الیاف با افزایش سهم آلویه ورا افزایش یافت. این رفتار به افزایش ویسکوزیته محلول در حضور آلویه ورا نسبت داده شد. با افزایش سهم آلویه ورا در نمونه ها استحکام کششی کاهش ولی درصد ازدیاد طول افزایش یافت. رفتار تورمی نمونه ها با اندازه گیری افزایش وزن آن‎ها در محیطی مشابه با pH سطح پوست مورد بررسی قرار گرفت و مشخص شد که حضور آلویه ورا خاصیت آب دوستی را افزایش می دهد. خاصیت ضدمیکروبی نمونه ها در مقابل دو باکتری گرم مثبت استافیلوکوکوس آریوس و گرم منفی سودوموناس آیروژینوزا با استفاده از روش دیسک انتشار بررسی شد و مشخص گردید حضور آلویه ورا در نمونه ها خاصیت ضدمیکروبی نسبت به سودوموناس آیروژینوزا ایجاد کرده است. در نهایت یافته های این پژوهش ظرفیت استفاده از ترکیب پلی وینیل الکل/آلویه ورا برای تولید زخم پوش الکتروریسی شده را تایید می کند.