بررسی شیوع کوررنگی در دانشجویان پزشکی پسر دانشکده پزشکی مشهد

دید رنگی از اهمیت ویژه ای در انجام امور روزمره و فراگیری مهارت های خاص در حرفه های مختلف به ویژه در رشته پزشکی برخوردار است. با توجه به اهمیت این موضوع، مطالعه کنونی با هدف بررسی شیوع کوررنگی، انواع مختلف آن و همچنین میزان خودآگاهی افراد نسبت به بیماری خود بر روی 200 نفر از آقایان دانشجوی پزشکی در دانشگاه علوم پزشکی مشهد از خرداد تا شهریور 1395 انجام شد.

تعداد 200 نفر از  آقایان دانشجوی پزشکی پسر دانشگاه علوم پزشکی مشهد از تاریخ خرداد تا شهریور 1395 به روش نمونه گیری آسان وارد این مطالعه شدند. از دفترچه تست ایشی هارا (Ishihara test) جهت تست دید رنگی افراد استفاده شد و اطلاعات به دست آمده در پرسش نامه هایی که از پیش برای این مطالعه طراحی شده بود ثبت گردید. جهت مقایسه میانگین داده های کمی از Student’s t-test استفاده شد. جهت مقایسه داده های کیفی در گروه های مختلف از Chi-square test و در مواردی که حجم گروه های مقایسه کم بود از Fisher’s exact test استفاده گردید.

یافته ها: 

نتایج به دست آمده نشان داد که تعداد هشت نفر (4%) از افراد شرکت کننده در این مطالعه کوررنگ بودند که از این افراد نیز شش نفر(75%) به کوررنگی خود آگاهی داشتند و دو نفر از آنان (25%) از ابتلای به این اختلال آگاهی نداشتند. همچنین هفت نفر از افراد مبتلا به کوررنگی دچار کوررنگی سبز-قرمز، یک نفر از آنان مبتلا به کوررنگی کامل بودند.

نتیجه گیری: 

با مقایسه نتایج به دست آمده از مطالعه فعلی این نتیجه به دست آمد که کوررنگی در جمعیت مورد مطالعه (4%) شیوع کمتری نسبت به جمعیت عمومی (8%) دارد.