پیشگویی رفتارهای پیشگیری از ابتلا به رتینوپاتی در بیماران دیابتی نوع 2: کاربردی از تئوری رفتار برنامه ریزی شده

مراقبت از چشم مهم ترین رکن پیشگیری از رتینوپاتی می باشد و لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی رفتارهای پیشگیری از ابتلا به رتینوپاتی در بیماران دیابتی نوع 2 بر اساس تیوری رفتار برنامه ریزی شده انجام پذیرفته است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی تحلیلی و به منظور نیازسنجی بر روی 94 نفر از بیماران دیابتی نوع 2 مراجعه کننده به درمانگاه دیابت شهر اراک که به روش تصادفی انتخاب شدند انجام پذیرفت. ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه روا و پایا بر اساس تیوری رفتار برنامه ریزی شده و نتایج آزمایش های قند خون ناشتا (FBS) و هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c) بوده است. یافته ها: میانگین سنی بیماران 7/55± 58/35 سال و میانگین مدت زمان تشخیص دیابت 4/15±8/1 سال بود. میانگین و انحراف معیار FBS و HbA1c بیماران به ترتیب 34/72±161/1 و 1/435±7/38 بوده است. همبستگی عملکرد با کنترل رفتاری درک شده (0/38=r، 0/001=P) و با میزان HbA1c بیماران (0/41=r، 0/001=p) ارتباط معنی دار مشاهده شد اما با میزان FBS بیماران ارتباط معنی داری مشاهده نشد. بر اساس رگرسیون خطی سازه های نگرش، قصد رفتاری و کنترل رفتاری درک شده 28 درصد واریانس رفتار را تبیین نمودند. نتیجه گیری: با بررسی عوامل تاثیرگذار بر رفتار بیماران دیابتی در خصوص پیشگیری از ابتلای آنان به رتینوپاتی، می توان با اجرای مداخلات توانمندسازی مبتنی بر رفتارهای خودمدیریتی از ابتلا به این عارضه در بیماران دیابتی پیشگیری نمود.