اخلاق همسایه داری و آپارتمان نشینی در قرآن و روایت

در دنیای امروز، روابط عاطفی و انسانی چنان به ضعف گراییده است که همسایگان نزدیک، از یکدیگر خبر ندارند و گاه پس از چند سال سکونت در یک ساختمان، از نام یکدیگر بی اطلاعند. این در حالی است که باریتعالی در قرآن کریم، جایگاه ویژه ای برای همسایه و همسایه داری قایل شده است و همگان را به احسان به همسایه سفارش کرده است. همچنین در نزد پیشوایان دین، رفتار نیک همسایگان با یکدیگر، سرچشمه برکت های فراوان معرفی شده است و وجود همسایه خوب، نعمتی ارزشمند دانسته شده است. رفت وآمد و رسیدگی، احوال پرسی، یاری، عیادت، انفاق و صدقه، رفع نیاز و هم دردی از جمله وظایف همسایگان و نشانه جوانمردی در بیانات معصومین((ع)) است. از اشکال زندگی امروز، آپارتمان نشینی است که تاثیر عمیق آن بر تربیت، معاشرت، اختلافات خانوادگی، سرقت، بی خبری از حال همسایگان و خویشاوندان و آسیب های دیگر آن،کمتر مورد توجه قرار گرفته است. این پژوهش که با روش تحقیق تحلیلی_توصیفی انجام شده است، نشان می دهد که افزایش استرس های روانی، آزار همسایگان، کاهش حیا، حاکم شدن زندگی فردی، دوری از جامعه پذیری، از بین رفتن هویت اجتماعی فرد، بروز بیماری های جسمی و روحی در اثر کم تحرکی ناشی از کمبود جا، از پیامدهای منفی آپارتمان نشینی است. بررسی اخلاق همسایه داری و آپارتمان نشینی و بهره گیری از آموزه های قرآن و بیانات معصومین((ع)) برای کاهش آسیب های زندگی آپارتمان نشینی، ضرورتی برای راهیابی به مسیر صحیح اخلاق است که در این پژوهش بدان پرداخته شده است.