تجویز هموسیستئین در دوره پس از تولد رفتارهای شبه اضطراب القا می کند: اثر محافظتی اسید فولیک

اضطراب اختلال شایع عصبی است که بر اثر تحریک و یا تخریب نواحی مختلف مغز از جمله هیپوکمپ بروز می کند. هموسیستیین اخیرا به عنوان یک آمینو اسید تحریکی بالقوه و یک فاکتور خطر در اختلالات سیستم عصبی مرکزی شناخته شده است. این مطالعه جهت بررسی اثرات تجویز هموسیستیین بر رفتارهای شبه اضطرابی طراحی گردید. همچنین ما احتمال نقش محافظتی اسید فولیک را به عنوان آنتی اکسیدانت بالقوه در مقابل اثرات ناشی از هایپرهموسیستیینمیا در هیپوکمپ بررسی نمودیم.

موش های نوزاد به چهار گروه تقسیم شدند. گروه اول نرمال سالین، گروه دوم هموسیستیین را به صورت زیر جلدی روزانه دو بار به فاصله 8 ساعت (0/6-0/3 میکرو مول بر گرم وزن موش) دریافت کردند. گروه سوم هموسیستیین + اسید فولیک (میکرو مول 0/011) و گروه چهارم اسید فولیک را از روز 4-25 پس از تولد دریافت کردند. در روز 26ام فعالیت جستجوگرایانه و اضطراب با استفاده از اوپن فیلد و ماز بعلاوه شکل مرتفع به ترتیب ارزیابی شد. سپس مطالعه بافتی صورت گرفت.

یافته ها:

 تجویز هموسیستیین میزان هموسیستیین کل را در پلاسما افزایش داد. اسید فولیک میزان هموسیستیین پلاسما را بطور معناداری کاهش داد. هموسیستیین رفتار شبه اضطراب را القا نمود. تعداد ایستادن حیوان به طور معنی داری به دنبال تجویز هموسیستیین نسبت به کنترل کاهش یافت (0/05 >p ). درصد مدت زمان سپری شده در بازوهای باز ماز بعلاوه شکل مرتفع بطور معناداری کاهش و درصد مدت زمان حضور در بازوهای بسته در موش های در معرض هموسیستیین نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری داشت (0/001 >p ). تیمار اسیدفولیک درصد زمان حضور در بازوهای باز را افزایش و درصد زمان حضور در بازوهای بسته را در گروه "هموسیستیین+ اسید فولیک" نسبت به موش های گروه هموسیستیین کاهش معنادار داد  (0/05 >p ). بررسی بافت شناسی نشان داد که تغییر معناداری در تعداد سلول های هیپوکامپ بین گروه ها وجود ندارد.

نتیجه گیری:

 افزایش سطح هموسیستیین پلاسما در دوران پس از تولد رفتارهای شبه اضطراب القا می نماید. اسید فولیک اثر محافظتی در برابر اضطراب ناشی از هموسیستیین دارد.