وابستگی به مورفین سبب افزایش بیان ژن گیرنده نوع یک اورکسین در هسته لوکوس سرولئوس می شود

تجویز مکرر آگونیست های اوپیاتی سبب بروز وابستگی به این مواد می شود و همین مسئله مصرف کلینیکی آن ها را محدود ساخته است. هسته لوکوس سرولیوس از جمله ساختارهای اصلی مغزی است که در وابستگی، تحمل و بیان علایم محرومیت از مورفین نقش کلیدی ایفا می کند. اورکسین نیز نوروپپتیدی است که در وابستگی و تحمل به اوپیات ها نقش دارد. گیرنده نوع یک اورکسین به میزان زیادی در هسته لوکوس سرولیوس بیان می شود. در این مطالعه به بررسی بیان کمی گیرنده نوع یک اورکسین در طی وابستگی به مورفین و بروز سندروم محرومیت از آن در نورون های هسته LC موش های صحرایی می ‏پردازیم.

برای ایجاد وابستگی، مورفین سولفات (ده میلی گرم به ازای هر کیلوگرم) دو بار در روز برای ده روز به صورت زیرجلدی به موش ها تزریق شد. برای القای سندروم محرومیت از مورفین، نالوکسان (دو میلی گرم به ازای هر کیلوگرم) به صورت زیر جلدی در روز دهم، دو ساعت بعد از آخرین تزریق مورفین، تزریق می شد. برای سنجش میزان بیان گیرنده نوع یک اورکسین در نورون های هسته لوکوس سرولیوس، از روش RT-PCR استفاده شد.

یافته ها:

 این مطالعه نشان داد که وابستگی به مورفین سبب افزایش بیان ژن گیرنده نوع یک اورکسین در نورون های هسته لوکوس سرولیوس می شود. همچنین مشاهده شد که سندروم محرومیت از مورفین القایی با نالوکسان سبب کاهش بیان گیرنده نوع یک اورکسین در این ناحیه از مغز می شود. به عبارت دیگر میزان این گیرنده ها به حالت قبل از وابستگی باز می گردد.

نتیجه گیری:

 با توجه به نتایج این مطالعه یعنی افزایش بیان ژن گیرنده نوع یک اورکسین در هسته لوکوس سرولیوس موش های صحرایی وابسته به مورفین و همچنین بازگشت این گیرنده به حالت کنترل بعد از مواجهه با نالوکسان و سندروم ترک می توان پیشنهاد نمود که گیرنده های نوع یک اورکسین در هسته لوکوس سرولیوس در پدیده وابستگی و نیز سندروم محرومیت دخیل هستند.