بررسی اثرات تجویز حاد روغن بذر گل گاوزبان بر تشنجات ناشی از پنتیلن تترازول در موش سوری

صرع یکی از شایعترین اختلالات سیستم عصبی است. عوارض نامطلوب و مقاوت به داروهای ضدصرع، کشف درمان های جدید را ضروری می سازد. اسیدهای چرب غیراشباع به عنوان مکمل های بدون عوارض جانبی در درمان صرع توصیه می شوند. روغن بذر گل گاوزبان دارای میزان متعادلی از اسیدهای چرب امگا-3 و 6 می باشد. در مطالعه حاضر اثر این روغن بر تشنجات ناشی از پنتنیلن تترازول  در موش سوری بررسی گردید.

مطالعه در گروه های ده تایی از موش ها انجام شد. موش ها در 5گروه جداگانه روغن بذر گل گاوزباناز راه داخل صفاقی با دوز یک گرم/کیلوگرم (برای زمان های 30، 60، 90 و 180 دقیقه) و 3 گرم/کیلوگرم (برای زمان 60 دقیقه) دریافت کردند. بعد از فواصل زمانی فوق به موش ها پنتنیلن تترازول با دوز 60 میلی گرم/کیلوگرم از راه داخل صفاقی تزریق شد و تا 30 دقیقه بعد وقوع تشنجات کلونیک و مدت زمان تاخیر تا شروع تشنجات ثبت گردید. در مرحله بعد، به 2 گروه دیگر از موش هاروغن بذر گل گاوزبان با دوزهای 3 و 4 گرم/کیلوگرم از راه داخل صفاقی تزریق شد و بعد از 60دقیقه آستانه تشنج کلونیک این موش ها با تزریق وریدی پنتنیلن تترازول (10میلی گرم در میلی لیتر) اندازه گیری شد. برای تمام گروه های فوق بطور همزمان گروه شاهد متناظر در نظر گرفته شده بود.

یافته ها: 

فقط دوز یک گرم/کیلوگرم رغن بذر 60 دقیقه بعد از تزریق توانست زمان تاخیر تشنجات کلونیک را افزایش دهد (0/001  >p ). روغن بذر در هیچکدام از دوزها تاثیری بر آستانه تشنجات نداشت.

نتیجه گیری:

 تزریق حاد روغن بذر گل گاوزبان فاقد اثرات ضدتشنجی قابل ملاحظه در مدل پنتنیلن تترازول می باشد.