بازخوانی تصویر هنر مدرن در مطبوعات دهه های سی و چهل

تلاش برای تبیین معنای هنر و زیبایی، گام اول در جهت شناساندن هنری است که به واسطه تجددخواهی و بر مبنای الگویی غیربومی در حال سر برآوردن بود. فضای آکادمیک، هنرهای زیبا را در قالب یک مفهوم وارداتی محصول خلاقیت، احساس و فردیت هنرمند می دانست. مطبوعات می کوشیدند قواعد حاکم بر هنری را شرح دهند که منفصل از بدنه جامعه و بی ارتباط با نیازهای آن در حال شکل گرفتن بود. در دهه های سی و چهل همین تلاش ها در شکلی منسجم تر برای بالا بردن درک عمومی از هنر نوگرا به کار گرفته شد. تبیین ویژگی های هنر مدرن در مطبوعات آن سال ها از یک سو فهم عمومی را پیرامون یکی از مظاهر مدرنیسم بالا می برد و از سوی دیگر تلاشی بود در جهت پیداکردن مشتری برای نقاشی های نوگرای ایرانی و جلب نظر مساعد گروهی از شهروندان متمکن تهرانی و آشنا کردن آنها با اهداف و مقاصد هنر مدرن ایران. حال پرسش اینجاست که کدام صداها و جریان ها بیشتر در مطبوعات آن سال ها انعکاس می یافت و آیا می توان با بررسی نوشتارهای مطبوعاتی، تصویری از مفاهیم متناقض اثرگذار بر فضای فرهنگی آن دوران ترسیم کرد.