مطالعه تقابل «فرهنگ» و «طبیعت» به مثابه نظام معناساز در فرایند ترجمه فرهنگی بررسی تطبیقی نمایشنامه «اتوبوسی به نام هوس» و دو اقتباس سینمایی کازان و توکلی

رابطه میان متن مکتوب و متن سینمایی مبتنی بر ترجمه بینازبانی است. نشانه </span>های مکتوب به نشانه </span>های تصویری تبدیل می </span>شوند و در این راستا تغییراتی رخ می </span>دهد که این تغییرات می </span>تواند از دو منظر زیبایی </span>شناسی و مطالعات میان </span>رشته </span>ای مورد پژوهش قرار گیرد. یکی از منظرهای مطالعات میان </span>رشته </span>ای در این راستا استفاده از آرای یوری لوتمان و هم </span>فکرانش در حوزه نشانه </span>شناسی فرهنگی مکتب مسکو- تارتو است. ایشان عقیده داشتند بخشی از فرایند تولید معنا در «تقابل میان فرهنگ- طبیعت» شکل می </span>گیرد. این نگاه، با فرض اولیه </span>ای، فرهنگ را نشانه آرامش و طبیعت را نشانه </span>ای از آشوب می </span>داند و بر پایه این فرضیه نظام </span>های معناساز تقابلی خود را در حوزه </span>های نقد هنر و نظام </span>های فرهنگی گسترش می </span>دهد. در این مقاله کوشیده می </span>شود ضمن دقت در این انگاره، فرهنگ و طبیعت در حوزه نشانه </span>شناسی فرهنگی بازخوانی و امکانی که این حوزه مطالعاتی در ترجمه فرهنگی (اقتباس) آثار سینمایی پدید می </span>آورد، به </span>مثابه یک الگو بیان شود. در ادامه خوانشی از نمایشنامه اتوبوسی به </span>نام هوس، نوشته تنسی ویلیامز بنا بر آرای مکتب نشانه </span>شناسی فرهنگی مسکو- تارتو ارایه می </span>شود و تقابل فرهنگ و طبیعت در دو اقتباس سینمایی این نمایشنامه یعنی فیلم </span>های اتوبوسی به </span>نام هوس ساخته الیا کازان (1951) و بیگانه اثر بهرام توکلی (1392) از منظر تطبیقی مورد بررسی قرار می </span>گیرد. در این پژوهش که بر مبنای کتابخانه </span>ای است و بر پایه روش توصیفی- تطبیقی بنا شده به این پرسش پاسخ داده می </span>شود که فرایند ترجمه عناصر «فرهنگ» و «طبیعت» از متن مبدا به متون مقصد بر پایه چه سازوکاری شکل گرفته </span>است؟ و تفاوت </span>های عناصر نشانه </span>ای «فرهنگ» و «طبیعت» در متن مبدا و متون مقصد چگونه به ایجاد معنا کمک می </span>کنند؟</span></span></div>