تاثیر میدان مغناطیسی ایستا بر میزان تشکیل ساختارهای آمیلوئیدی proIAPP و میزان سمیت ساختارهای آمیلوئیدی حاصل از لیزوزیم

سلول های زنده دارای بار الکتریکی هستند که به واسطه حضور یون ها و رادیکال های آزاد ایجاد می شوند. میدان های مغناطیسی با برهمکنش با یون ها و به ویژه مواد فرومگنتیک نظیر آهن بر سلول های زنده تاثیر می گذارند. ویژگی مشترک حدود 20 بیماری مختلف، تجمع پروتئین در قالب رسوباتی با ساختار آمیلویید است. در مطالعه حاضر تاثیر میدان مغناطیسی ایستا (SMF) بر میزان تشکیل و سمیت ساختارهای آمیلوییدی مورد بررسی قرار گرفت.

مواد و روش ‏ها: 

سلول های CHO در مواجهه با میدانی با قدرت 6میلی تسلا در سه روز متوالی قرار گرفتند و تاثیر SMF در تشکیل ساختارهای آمیلوییدی در پروتئین های ذاتی این سلول ها نسبت به نمونه کنترل به کمک آزمون اتصال تیوفلاوین T (ThT) مورد بررسی قرار گرفت. میزان تشکیل ساختارهای آمیلوییدی در سلول های CHO بیان کننده ProIAPP انسانی نیز در مواجهه با میدان به کمک مشاهده تجمعات پروتئینی حاصل از proIAPP متصل به پروتئین GFP مورد بررسی قرار گرفت. تاثیر SMF بر سمیت حاصل از الیگومرهای لیزوزیم بر سلول های CHO و Hela نیز نسبت به نمونه کنترل بررسی شد.

یافته ها:

 قرارگرفتن سلول های CHO در معرض میدان مغناطیسی تاثیر معنی داری بر تشکیل ساختارهای آمیلوییدی در پروتئین های ذاتی سلول های CHO و میزان این ساختارها در سلول های CHO بیان کننده پروتئین proIAPP ندارد، اما می تواند سمیت الیگومرهای لیزوزیم را بر روی سلول های CHO و Hela افزایش دهد.

نتیجه‏ گیری: 

میدان مغناطیسی با قدرت 6میلی تسلا بر تشکیل ساختارهای آمیلوییدی تاثیر معنی داری ندارد، اما بر سمیت این ساختارها می افزاید.